Els Van Steenberghe

Theater: het is wat het is

Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Tristero brengt met De verbouwing vinnig vakantietheater met een bitter nasmaakje.

The Play = De verbouwing

Gezelschap = Tristero

In een zin = Zelden wordt de maatschappelijke miserie zo glashelder en plezant voorgesteld. Helemaal geniaal Tristero.

Hoogtepunt = De vier personages eten samen suikervrije peperkoek met cholesterol verlagende margarine en weten even niet hoe het verder moet in hun conversatie over liefde, vrouwen met geamputeerde benen en deurkastjes.

Score = * * *

Quote = ‘Het is wat het is’

‘We zouden hier graag een muur plaatsen zodat Thomas mij niet ziet als ik de trap gebruik’, probeert de vrouw des huizes Ylka uit te leggen aan de twee timmermannen die de verbouwing van het huis van de ’tortelduifjes’ in goede banen (trachten te) leiden. Je zit erbij en kijk naar De verbouwing in het decoratelier van het Brusselse collectief Tristero.

Kristien De Proost en Peter Vandenbempt spelen een koppel dat niet écht meer verliefd is maar wel graag samen wil wonen. Met voldoende privacy. Met de hulp van twee timmermannen denken ze dit voor elkaar te krijgen. Maar dat is buiten hun eigen onzekerheid en gekissebis gerekend. Het maakt De verbouwing (naar een tekst van de Nederlandse Theatergroep Carver uit 1998) tot een kolfje naar de hand van Tristero. Het lijkt een wel erg simpele tekst over een koppel wiens relatie door stormweer gaat ‘dankzij’ de verbouwing die ze aanvatten. Maar tussen de verraderlijk simpele zinnetjes waaruit de dialogen onder elkaar en met de arbeiders zijn opgebouwd, straalt een verdraaid secuur en kritisch leef- en maatschappijbeeld door. Niet enkel wat er gezegd wordt, is van cruciaal belang maar vooral de stiltes tussen wat er gezegd wordt – en de veelbetekenend blikken naar elkaar, de grond of de beboterde peperkoek – maakt dit tot luchtig toneel met een verrassend weemoedig en gevaarlijk scherp randje.

Het spel balanceert tussen slome slapstick en sober realistisch. Dat de acteurs dat evenwicht heel sols niet maar meestal wél vinden, maakt De verbouwing tot een prettig toneelfeestje met zure afdronk. Peter Vandenbempt vertolkt Thomas als een houterige hark wiens gezicht net gestreken is terwijl Youri Dirkx als een van de twee werkmannen uitblinkt in het rondstrooien van weemoedige blikken met een snuifje kolder. En Kristien De Proost weet haar goedgelovige ogen ook aardig te gebruiken. David Dermez speelt zijn stevige lichaamsbouw helemaal uit als de potige, goedige arbeider en baas die de kerk graag in het midden houdt ook al wordt dat langzamerhand onmogelijk.

Door karakters die subtiel naar stereotypes neigen te combineren met een tekst en spel waar een sluwe gelaagdheid in zit, bekom je een voorstelling die als een trein vooruitgaat, ontzettend vermakelijk is maar je pas bij het nekvel grijpt nadat je al lang het decoratelier verlaten hebt. De verbouwing speelt in een typische setting maar is bovenal een ragfijne portrettering van de verbouwing waar de politiek, of ruimer: de wereld, naar snakt. Een verbouwing die langs geen kanten vooruitgaat omdat niemand elkaar begrijpt of wil begrijpen en bovenal omdat de verbouwing die elke actor afzonderlijk voor ogen heeft het grotere doel niet dient maar het o zo kleine en o zo tijdelijke individuele geluk dient.

Zelden wordt de maatschappelijke misérie zo glashelder en plezant voorgesteld. Helemaal geniaal Tristero.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.tristero.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content