Theater: De meeste dromen vervul je zelf

Kopergietery en Mambocito Mio presenteren ‘Gebroken Dromen’ in een kerk, op een Bedford en tussen de kartonnen dozen en muziekinstrumenten. Het resultaat: charmant muziektheater met een dromerige missie.

The Play = Gebroken dromen

Gezelschap = Kopergietery

In een zin = Charmant muziektheater dat gebouwd is op de dromen van de toeschouwers. Jammer dat de gastvrouw zo nodig met een West-Vlaams accent moet praten.

Hoogtepunt = De scène waarin iemands droom om als een vogel door de lucht te fladderen bijna werkelijkheid wordt…

Score = * * *

Quote = ‘Wij haan jullie hebroken dromen geel hoed lijmen…’

‘1980 – 2009’ Dat staat op het robuuste, witte kruisje in het plantsoen van de parking die vlak naast het Klein Begijnhof en aan de drukke Lange Violettestraat in hartje Gent ligt. Wiens dromen werden hier bruusk afgebroken?

Je passeert het kruisje, wandelt het Klein Begijnhof binnen en wordt verwelkomd door ‘koperen assistenten’ die je een invulformulier, een plastic eendje en een potlood geven. Op het formulier kruis je onder meer aan of je wereldvrede wil, graag pizza eet, hoopt dat jouw gescheiden ouders terug huwen en welke overleden dierbare je wil terugzien. Aan het eendje vertrouw je jouw grootste droom toe. Dat eendje dobbert via een doorzichtige, plastic buis de kerk in. Recht in de laadbak van een aftandse en tot muziekmachine getransformeerde Bedford-vrachtwagen.

De muzikanten van Mambocito Mio verzamelen alle eendjes en formulieren in hun Bedford terwijl Anna Vercammen de toeschouwers verwelkomt. Ze doet dat met een zwaar West-Vlaams accent. Waarom? Geen idee. Het is – in dit stuk – een nutteloos en overbodig gimmick. Gelukkig weet Vercammen ook wat acteren en zingen is. In haar bloemetjesjurk ontpopt ze zich tot de ideale gastvrouw. In de kerk en tussen de verhuisdozen ontfutselt en bezingt ze toeschouwersdromen. De heren van Mambocito Mio begeleiden haar. Die heren stoeien vooral met muziekcomputers en ‘muziekinstallaties-op-maat’ (zoals een ‘Serenad-o-maat) maar samen met regisseur Johan De Smet verleggen ze hier hun grenzen. Ook De Smet verlegt zijn grenzen. Want Gebroken Dromen is echt ‘participatietheater’. De dromen van de toeschouwers vormen het uitgangpunt van elke scène. De regietaal van Johan De Smet is wervelend, chaotisch, hartverwarmend, melancholisch en in alle opzichten kleurrijk. Soms levert dat té zigzaggend theater op. Nu niet. De concertant gestructureerde chaos van Gebroken Dromen resulteert in charmant muziektheater met een dromerige missie én een romantisch verhaallijntje. Want er bloeit iets tussen Anna en leadzanger Geert.

In Gebroken dromen maak je even pas op de plaats en zoom je in op vervlogen en toekomstige dromen. Die dromen worden onderzocht en bezongen. Maar vervullen moet je ze zelf. Voor het te laat is. Daar herinnert ook het dikke, witte kruisje je aan wanneer je terug huiswaarts wandelt.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

Nog te zien tijdens de Gentse Feesten. Meer info: www.kopergietery.be en http://www.mambocitomio.be/