The Crusader: de kruistochten op zijn Zweeds

De Zweedse miniserie ‘The Crusader’ stapt in de voetsporen van de kruisvaarders, met verdienstelijk resultaat.

Reeks. Dat er in Scandinavië niet alleen mistroostige misdaadseries worden gemaakt, is dankzij de doorbraak van het politieke drama Borgen ondertussen bekend, maar The Crusader is toch nog heel andere koek. Deze Zweedse miniserie naar een boekentrilogie van Jan Guillou gaat immers over de kruistochten, en over de belevenissen van één Tempelridder die naar het Beloofde Land wordt gestuurd.

Arn, de zoon van een Zweedse edelman, wordt op jonge leeftijd naar het klooster gestuurd, waar hij onder de hoede van een lid van de orde van de Tempeliers komt en leert boogschieten en zwaardvechten. Als hij als volwassen man naar huis terugkeert, komt hij in een wespennest terecht: politiek, omdat enkele rivaliserende clans de macht in de regio betwisten, maar ook emotioneel, omdat hij verliefd wordt op een jonge vrouw die al beloofd was. Als Cecilia zwanger raakt, worden beide geliefden door de kerk in de ban geslagen: Arn moet als straf naar het Beloofde Land om er als Tempelier tegen de bezetters van Jeruzalem te vechten, Cecilia wordt opgesloten in een klooster, waar haar kind van haar wordt weggenomen. Voor het grootste deel van The Crusader zijn Arn en Cecilia (gespeeld door Sofia Helin, bekend van The Bridge) van elkaar gescheiden, en hun verhalen worden parallel verteld, waardoor je niet alleen vechtscènes tussen christenen en hun ‘ongelovige’ vijanden te zien krijgt, maar ook de situatie in Zweden rond 1200.

De serie is eigenlijk al een paar jaar oud, want de zes afleveringen zijn een bewerking van twee langspeelfilms die uitkwamen in 2007 en 2008. Met een budget van dertig miljoen euro waren die twee films toen de duurste productie uit de Zweedse audiovisuele geschiedenis, en dat is aan het resultaat ook te zien. Niet dat The Crusader kan wedijveren met de Hollywoodkruistochten van bijvoorbeeld Kingdom of Heaven, maar de gevechtsscènes en de middeleeuwse decors zijn zeker overtuigend genoeg voor een tv-scherm. Het verhaal gaat een beetje met horten en stoten vooruit, ook al omdat het lot van Cecilia – de opsluiting in een klooster en de mensonterende behandeling die ze daar krijgt – eigenlijk stukken interessanter is dan dat van Arn. Maar als serie over een onmogelijke liefde tegen de historische achtergrond van de kruistochten heeft The Crusader zeker zijn verdiensten: niet het allerbeste wat vandaag uit Scandinavië overkomt, maar voor fans van historische minireeksen als The Pillars of the Earth wel de moeite.

Extra’s. De serie komt in een mooie metalen box en met een hoop extra’s, zoals een documentaire over de kruistochten.

Stefaan Werbrouck