Paul Baeten

‘Nieuwe namen zijn zoals nieuwbouw: je krijgt er met geen geweld een ziel in’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

Paul Baeten, schrijver van onder meer Wanderland, Straus Park, de nieuwe novelle Een smerig dier en de tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire cultuur.

Ik kan me indenken dat er ooit een dag was waarop ‘communicatie’ een nodige boost kreeg. Kerk, staat en bedrijven waren het gewend om min of meer in een richting te spreken, het liefst in Latijn, onmogelijke ambtenarentaal of verschrikkelijke business speak.

Het probleem was dat de boodschap bleef steken in onduidelijke processen en dat veel mensen dus niet bereikt werden.

Dat communicatie belangrijk is, heeft deze crisis nog maar eens flink bewezen. Wat je zegt is best belangrijk, maar hoe je het overbrengt is bij momenten eigenlijk belangrijker. Met andere woorden, communicatietechnieken kunnen wonderen verrichten of rampen aanrichten.

Nieuwe namen zijn zoals nieuwbouw: je krijgt er met geen geweld een ziel in.

Waar mensen niet tegen kunnen, dat is wanneer er enkel communicatie is, en geen boodschap.

Je kan dat proberen te benoemen: gebral, een lege doos, marketingbullshit. Maar je kan ook mijn favoriete Vlaamse woord gebruiken, en dat is niet, zoals bij iedereen die er ooit een moest kiezen in eender welk interview, het woord ‘goesting’. Nee, het is: zever. Sommigen willen dat in pakskes, voor mij mag het gewoon los: zever. Mensen kunnen niet tegen zever.

Dat verklaart een en ander. Dat verklaart waarom Sihame El Kaouakibi nog voor een proces uit de gratie viel, waarom Bart De Pauw elke dag zijn day in court doorbrengt in plaats van weer op het tv-scherm, waarom niemand nog weet hoe de SBS-zenders intussen nog heten waarop nu al die goedkoop aangekochte Amerikaanse reeksen te zien zijn en waarom Conner Rousseau de hype al voorbijsukkelde voor ze kon beginnen.

Heel dat gedoe rond die naam Vooruit is niet enkel rampzalige pr, het gaat ook over iets diepers. Het feit dat Rousseau dat niet heeft ingezien, maakt van hem iemand die helaas echt niks begrepen heeft van de menselijke conditie in de tijd waarin hij zelf leeft.

Mensen kunnen niet tegen zever. Dat verklaart een en ander.

Niet alleen is het bijzonder egocentrisch en arrogant om als nieuwe naam een oude naam te kiezen, het is nog dommer om de maatschappij en de mensen erin iets te ontnemen wat nu net het meest zeldzame en gezochte goed is.

We sluiten ons op in tuinhuizen die we ‘slow cabins’ noemen, te midden van een veld of een bos, om het te vinden. Of koken een lekkere stoofpot met mislukte doch waardevolle groentjes uit onze moestuin. Of versieren zelf onze kleren of dragen iets af uit grootvaders kast in de plaats van weer maar es iets online te bestellen. Want we willen het zo graag, de eindeloze toertjes tussen apps en profiles heeft de honger zo groot gemaakt, naar iets authentieks.

En De Vooruit was authentiek. Een eeuw oud, opgetrokken in die prachtige art deco, een architectuur die door de zichtbare bakstenen en stalen lijnen nog meer benadrukt hoe echt de dingen ooit waren. Nieuwe namen zijn in die zin zoals nieuwbouw: je kunt er misschien allerlei leukigheden bij bedenken, maar je krijgt er met geen geweld een ziel in.

Dus zelfs wie die Gentse zaal niks kan schelen, voelt dat wat hier gebeurde zonde was en een overwinning van zever op echtheid. En dat voor een betere communicatie.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content