Met Wim Lybaert door Europa: ‘Ik heb geen beleidsnota’s door het raam moeten gooien’
Van moestuin naar asfalt: Wim Lybaert, presentator van Het goeie leven en allicht de meest onthaaste man op tv, rijdt in De Columbus acht keer telkens een week met een BV door Europa. Impulsief, met kaart en kompas en veel tussenstops. De eindbestemming komt uit een kauwgomballenmachine gerold.
Wim Lybaert: De bestemming is de wereld en de ander ontdekken. In De Columbus sleur ik mensen in een vacuüm waarin alles kan en niets moet, waarin het draait om wat écht telt. Men weet nog wel wat dat is, maar door kinderen, carrière of de angst voor risico’s is men het vergeten. Iedereen heeft tegenwoordig een tjokvolle agenda. Zelfs onze vrije tijd plannen we in. En we stellen onszelf voortdurend allerlei doelen. Als tuinier maak ik in de wintermaanden een zaai- en teeltschema op. Volgens dat schema zou ik nu radijsjes moeten planten. Maar de vrieskou heeft mijn planning in de war gestuurd. Ik móét alles nu wel bijsturen. En ik moet vooral veel loslaten. Dat lukt me wel, maar op andere vlakken heb ik het daar toch soms moeilijk mee.
Er is niemand met wie ik geen contact meer heb
Ik mag me sinds kort ook jogger noemen. Dat doe ik puur als ontspanning. Andere joggers voelen zich verplicht om binnen de zes maanden een halve marathon te lopen. Waar ben je dan mee bezig? Halsstarrig plannen en doelen najagen zorgt alleen voor meer stress in plaats van geluk. Het is tekenend dat aan De Columbus geen research te pas is gekomen, en dat geen enkele eindbestemming gehaald wordt.
Hadden Jef Neve, Wouter Deprez en minister van Onderwijs Hilde Crevits daar geen moeite mee?
Lybaert: Sommigen meer dan anderen. Hilde, die een kabinet van vijftig man leidt en de week voor 1 september op de Columbus stapte, kon de klik eerst niet maken. Ze bleef vasthouden aan de bestemming die uit de sjiekenbak was gevallen en moet zich wel zorgen gemaakt hebben over alle tussenstops die we maakten. Maar nee, ik heb geen beleidsnota’s of smartphones uit het raam hoeven te gooien. Na een paar dagen heeft ook zij een evenwicht gevonden.
Waarover heb je het in godsnaam als je elkaar een week lang zo dicht op de huid zit?
Lybaert:Aanvankelijk vreesde ik dat het oppervlakkige gesprekken zouden worden, maar De Columbus is erin geslaagd de diepte te vinden. Met fotograaf en documentairemaker Lieve Blancquaert heb ik het over de tegenstelling tussen ons. Ik ben iemand die wegloopt voor al wat lelijk is, zij zoekt onrecht en moeilijke thema’s net op. Je zult ook zien hoe we naar elkaar toegroeien en zelfs een hechte band opbouwen. Dat zie je trouwens in elke aflevering. Er is niemand met wie ik geen contact meer heb. Met Mathias Coppens, die als spring-in-’t-veld te boek staat, heb ik het over zijn enorme angst voor de dood. Hij heeft onlangs zijn vader verloren. Maar zijn angst gaat veel verder dan dat. Als Mathias zonder zijn kinderen op reis gaat, dan stelt hij steevast zijn testament op. Het is bizar maar o zo grappig wanneer je hem daarover ziet vertellen.
De Columbus
Dinsdag 10/4, 20.40, Eén
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier