Kris Verdonck: “Alle kunst is politiek”

In zijn voorstelling ‘Talk’ gebruikt Kris Verdonck anoniem theater als politiek statement. Een gesprek.

Eind januari ging Talk, de nieuwe creatie van theatermaker Kris Verdonck, in première. Daarin presenteert een acteur op een zo objectief mogelijke manier een businessplan voor Rwanda. Opmerkelijk: de voorstelling werd gespeeld door een anonieme acteur. De tekst werd geschreven door Joris Verhaegen.

Vanwaar die heimelijkheid, mijnheer Verdonck?

Verdonck: “Het anonieme is gedeeltelijk een persoonlijke noodzaak, maar vooral een dramaturgische keuze.”

Legt u uit.

Verdonck: “Talk is een antwoord op de vaak gehoorde kritiek dat performances en andere zogeheten ‘elitaire’ kunsten niets met politiek te maken (willen) hebben. Dat is niet zo. Alle kunst is politiek. Want alle kunst wil altijd op de een of ander manier provoceren. Toch wilde ik dat met deze creatie expliciet bewijzen door een zuiver politiek onderwerp – de genocide in Rwanda – als uitgangspunt te nemen.”

Waarom Rwanda?

Verdonck: “Ik wilde ook met taal aan de slag zonder meteen terug te grijpen naar grote, klassieke verhalen zoals die door Shakespeare of zelfs Bertolt Brecht geschreven zijn. Ik wilde een functioneel verhaal vertellen waarvan de cijfers en de feiten zo beladen zijn dat ze haast klassiek worden. De toestand in Rwanda is bijna Shakespeariaans, inclusief volksopstand en keizeronttroning. Maar dan in het echt.”

En in het geheim.

Verdonck: “Dat klopt. Een reden om ‘anonimiteit’ tot een dramaturgisch gegeven te maken, is dat dit gruwelijke verhaal nog steeds niet mag verteld worden. Het blijft een ‘anoniem’ verhaal. Anonimiteit én objectiviteit maakte ik daarom tot de sleutelwoorden van deze creatie.”

“Talk start met een performance die ik al eerder toonde: twee stukadoors die een muur pleisteren. Ze doen niets meer dan ze moeten doen: ze effenen een ruw oppervlak. Ze strijken plooien glad. Zonder een standpunt in te nemen. Zo belichamen ze onze hunker naar de (onbereikbare) absolute objectiviteit. De performance toont hoe mensen alles willen witten, civiliseren en een schijn van objectiviteit willen meegeven.”

“Dat is exact wat ik voor Talk aan Joris Verhaegen vroeg: neem een strikt neutrale positie in en breng door verifieerbaar cijfermateriaal de politieke, sociale en economische (toekomst)situatie van Rwanda in kaart. Ik wilde een monoloog ensceneren die werkelijk een hypercorrect, cijfermatig perfect en dus zo objectief mogelijk beeld van de toestand in Rwanda zou geven. De stem van de acteur wordt vervormd en zijn gezicht is nooit zichtbaar. Dat is louter om dramaturgische en niet om persoonlijke redenen.”

Hebt u nog plannen met de tekst?

Verdonck: “Er waren plannen met Mo*. Maar de redactie van de Mo*-papers vond de tekst niet academisch genoeg. Misschien is een essay over het stuk in het Mo*-Magazine zélf wel mogelijk. Ik hoop in elk geval dat de integrale tekst in een journalistiek medium gepubliceerd wordt. De tekst is het waard om gehoord én gelezen te worden. De geïnteresseerde zal ontdekken dat het document een schat aan cijfermateriaal tot een helder over- en inzicht bundelt.”

“Bovendien is de tekst een unicum want het document is zowel een journalistiek als een theatraal werkinstrument. Talk is statement over het feit dat er te veel verhalen ‘anoniem’ blijven. Ook het cynische verhaal ‘België’. Ons land wordt momenteel economisch doorgelicht: ‘Verkopen of niet?’. Plots worden mensen omgezet in hun financieel/economische waarde. Met deze voorstelling willen we ook het belang van de economie in de politiek belichten. Bestaat politiek eigenlijk wel? Als Vlaanderen armer was dan Wallonië, zouden we dan nog willen scheiden?”

Els Van Steenberghe

Meer info over Kris Verdonck en zijn projecten vindt u op de site van zijn gezelschap, A Two Dogs Company. De volledige tekst van het stuk kan u hier raadplegen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content