Hoe zou het nog zijn met … Steve Urkel?

Steve Urkel, neergezet door acteur Jaleel White, is de beroemdste en minst gepeste nerd aller tijden. Toch probeert zijn geestesvader het stuntelige juk van Urkel al jaren van zich af te schudden; niet altijd met succes.

Jaleel White werd geboren in een doorsnee middenklassegezin in Passadena en hoewel hij al sinds zijn derde schitterde in televisiespotjes wilde hij tot zijn elfde niets anders dan ijscoman worden. White had echter een uitzonderlijk beeldschermtalent en was in de jaren ’80 te zien in series als Charlie and Company, The Jeffersons en Good Morning, Miss Bliss. In 1990 kreeg hij zijn eerste filmrol te pakken. Camp Cucamonga herbergde naast White ook nog Jennifer Aniston (Friends), Chad Allen (My Two Dads), Candace Cameron (Full House) en Josh Saviano (The Wonder Years).

White begon op te vallen bij regisseurs en werd even gecast voor de rol van ‘Rudy’ in ‘The Cosby Show’ tot Bill besloot er een meisje van te maken. Daarna ging het snel voor White.

Tijdens de opname van Family Matters, waar hij gecast was voor de eenmalige rol van de nerdy buurjongen Steve Urkel, scandeerde het publiek zo luid zijn naam dat de scenaristen besloten van Urkel een vast personage te maken. White portretteerde zowat de hele Urkel-familie in de serie, van zijn alter ego Stephane Urquelle tot zijn tante Myrtle Urkel. Tussen opnames door speelde White basketbal met George Clooney, die enkele studios verderop met E.R. bezig was. Het waren hoogdagen voor de 19-jarige acteur, die ook zelf enkele succesvolle afleveringen voor de serie schreef.

De merchandising draaide op volle toeren; poppen, shirts, beeldjes en zelfs cornflakes met zijn beeltenis vlogen over de toonbank en er was geen speelplaats op het Westelijk halfrond waar tienerjongens het afgeknepen nasale stemmetje van Urkel niet probeerden na te doen.

Hoewel de serie in 1998 na negen jaar stopgezet werd was Steve Urkel nog niet ten dode opgeschreven. White mocht zijn stuntelige ding komen doen in andere populaire series van die periode, zoals Full House, Step By Step en Meego. Toch was White het hele ge-Urkel spuugzat. In een interview in 1999 zei hij: “Als je me ooit nog eens Steve Urkel ziet spelen dan smeek ik je; jaag een kogel door mijn kop en verlos me uit mijn lijden.”
Aangezien het niet waarschijnlijk was dat White zijn Urkel-imago snel van zich afgeschud zou krijgen ging hij studeren aan UCLA, waar hij in 2001 een diploma in filmstudies behaalde. Daarna probeerde hij nog wanhopig aan zijn carrière te timmeren via enkele gastrolletjes in NCIS, House M.D. en Boston Legal. Hij kreeg een miniscule verschijning in de films Big Fat Liar en probeerde zelf nog eens een serie (Grown Ups) van de grond te krijgen. Zonder succes. Ook zijn webseries als Fake It Till You Make It en Road to Altar haalden nooit de beoogde cijfers.

Over het feit dat White al jaren de stem van het beroemde videospelfiguurtje Sonic The Hedgehog neerzette, dat hij in tussentijd een dochtertje kreeg met toenmalige vriendin Bridget Hardy, dat hij al heel zijn leven drugs- en alcoholvrij leeft en dat ook wil doorgeven aan jongeren of dat hij erg hard zijn best deed een eigen productiemaatschappij op te zetten verscheen amper iets in de pers. Is het niet Urkel dan is het niet smakelijk, leken de mediabonzen wel te denken.

White begon zich te realiseren dat de enige manier waarop hij nog een toekomst zou hebben was door zijn verleden te omarmen. Ja, hij was die jongen die ooit Steve Urkel speelde, en niet enkel daarom, maar toch vooral om die reden bekend was. Het afgelopen jaar was Urkel nog te zien in de videoclip van Cee-Lo Green’s ‘Cry Baby’ en in maart begon hij aan een rondje Dancing With The Stars met tweevoudig danskampioene Kym Johnson. Begin mei werd hij na een middelmatige rumba naar huis gestemd. Momenteel werkt White aan enkele kleinschalige televisieprojecten, al is het niet waarschijnlijk dat deze ook het Belgische scherm zullen halen. (KS)