Hoe zou het nog zijn met… Jean-Marc Bosman?

Voetballers, managers en clubs plukken al 17 jaar lang de vruchten van het Bosmanarrest, maar voor Jean-Marc Bosman ‘himself’ betekende het arrest het begin van heel wat ellende.

Wie? Ex-voetballer van onder andere Standard en Club Luik

Toen? Vocht met succes het bestaande transfersysteem aan

Quote? ‘Iedereen is beter geworden van mijn arrest. Behalve ik’

Nu? Leeft van OCMW-uitkering en zoekt werk

Op 15 december 1995 stond de internationale voetbalwereld perplex. De onbekende 30-jarige Belg Jean-Marc Bosman kreeg van het Europese Hof van Justitie gelijk in de zaak die hij vijf jaar eerder had aangespannen tegen de Belgische (KBVB), Europese (UEFA) en Wereldvoetbalbond (FIFA). David had Goliath definitief verslagen, de macht verschoof van de clubs naar de spelers, het internationale profvoetbal zou nooit meer hetzelfde zijn.

Vrije speler Bosman was in 1990 naar de rechtbank van eerste aanleg in Luik gestapt om de bestaande transfer- en nationaliteitsregels aan te vechten, die volgens hem strijdig waren met het vrij verkeer van werknemers. Hoewel zijn contract bij zijn toenmalige werkgever Club Luik afliep, weigerde die immers om Bosman zonder betaling van een transfersom naar de Franse tweedeklasser Duinkerken te laten vertrekken.

Van de rechtbank kreeg Bosman gelijk, ook in beroep. Op 19 juni 1991 werd bepaald dat Bosman vrij was om te gaan naar een club van zijn keuze, zonder enige vergoeding voor Club Luik. Hij speelde nog voor achtereenvolgens Saint-Quentin, Saint-Denis en Olympique Charleroi.

Salarissen omhoog In 1995 velde het Europees Hof van Justitie in Luxemburg het arrest-Bosman. Voortaan waren alle voetballers aan het eind van hun contract ook effectief transfervrij en mochten er geen beperkingen opgelegd worden wat betreft het aantal buitenlanders van andere EU-landen.

Onrechtstreekse gevolgen van het arrest waren onder andere een spectaculaire stijging van de salarissen van spelers en de commissies van managers alsook van de tv-inkomsten. Sindsdien maakten duizenden spelers van het arrest gebruik om hun vrijheid te bekomen en is het transfersysteem een lucratieve business geworden. “Iedereen riep dat het arrest een ramp was, maar ze zijn er allemaal beter van geworden”, zei Bosman in 2005 in een interview met Sport/Voetbalmagazine. “Iedereen, behalve ik.”

Drank en depressies

Voor Bosman zelf, nochtans ooit een groot talent, betekende het procederen het einde van zijn voetbalcarrière en het begin van heel wat ellende. Hij had zich met zijn zaak buitenspel gezet in de voetbalwereld en viel ten prooi aan alcohol en depressies.

Hoewel hij in de jaren na het arrest nog kon leven van schadevergoedingen en andere giften, kwam hij enkele jaren later in financiële problemen terecht, onder meer door een geflopte T-shirtlijn. Bosman hoopte dat spelers die van zijn zaak hadden geprofiteerd, hem zouden steunen door een T-shirt te kopen. De realiteit was anders: Bosman verkocht welgeteld één T-shirt, aan de zoon van zijn advocaat. Om achterstallige belastingen te kunnen betalen, verkocht hij noodgedwongen zijn tweede huis en zijn Porsche Carrera.

Vandaag leeft de nog steeds werkloze Bosman, intussen 47 jaar, in een bescheiden villaatje in Villers-L’Évêque bij Luik van een OCMW-uitkering van 750 euro per maand. (KVDA)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content