Hoe zou het nog zijn met… Berend Boudewijn?

In de Berend Boudewijn Kwis kon je de ‘enige echte onverbeterlijke Berend Boudewijn kleurentelevisiestoel ‘ winnen. Daarmee is meteen het belangrijkste gezegd over de quiz, maar niet over de quizmaster zelf.

In de Berend Boudewijn Kwis kon je de ‘enige echte onverbeterlijke Berend Boudewijn kleurentelevisiestoel ‘ winnen. Daarmee is meteen het belangrijkste gezegd over de quiz, maar niet over de quizmaster zelf.

Al is dat vandaag de dag minder of helemaal niet het geval, in de jaren zeventig konden Vlamingen nog iets leren van de Nederlanders. Op het gebied van televisie tenminste.

Onze noorderburen slaagden er in die vervlogen tijden namelijk moeiteloos in het modale Vlaamse gezin op landerige avonden aan de Nederlandse beeldbuis gekluisterd te houden. Vlaanderen keek naar Mies Bouwman, Vlaanderen keek naar de Avro’s Wie-kent-kwis, Vlaanderen keek naar Wie van de Drie, en Vlaanderen bleef kijken naar de Berend Boudewijn Kwis. Er waren nu eenmaal geen Vlaamse alternatieven van dat kaliber. Toch niet in het Nederlands.

Kwis

Berend Boudewijn van der Woude – zoals hij officieel voluit heet – beantwoordde evenwel in geen geval aan het door het Vlaamse volk veelvuldig gehekelde cliché van de Hollander met radde tong en arrogante tred. Neen, Boudewijn was anders. Hij was geen praatjesmaker en oogde zelfs ietwat slungelachtig. Naar hedendaagse normen had zijn quiz (Kwis) niet veel om het lijf, maar daar maalde toen niemand om. Wat je kon winnen? Vooral huishoudelijke spullen – waar een welvoeglijk mens toen al blij mee was – maar uiteindelijk toch de ‘enige echte onverbeterlijke Berend Boudewijn kleurentelevisiestoel’ als hoofdprijs. Let wel, in die tijd – we schrijven begin jaren zeventig – was een kleurentelevisie lang niet vanzelfsprekend. Vandaar het gewicht van de stoel van Berend allicht.

Na de Berend Boudewijn Kwis volgde de gelijknamige BB-show, waarin bekende Nederlanders elkaar bekampten om fondsen te werven voor het goede doel. Begin jaren tachtig hield het op voor quizmaster Boudewijn.

Regisseren en acteren

Maar smalend doen over een Hollandse quizmaster betaamt niet, temeer als je weet dat Berend Boudewijn van der Woude eigenlijk al sinds de jaren zestig een reputatie van verdienstelijke regisseur en theatermaker geniet. De bij onze noorderburen fel gesmaakte televisieserie ‘Ja Zuster, Nee Zuster’ uit 1966 was zijn debuut als televisieregisseur. In die tijd vertolkte hij zelfs enkele rollen als acteur in ‘Brandende Liefde’ en de jeugdserie ‘Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer?’

Theater

In de jaren zestig stond Berend ook als directeur aan het hoofd van de toneelgroep De Nieuwe Komedie. Berend Boudewijn mag zijn uiteenlopende talenten misschien wel voor een groot deel danken aan de genen die hij van zijn vader kreeg. Johan van der Woude was namelijk, behalve een alom gewaardeerde kunstcriticus, ook docent dramaturgie aan de toneelacademie van Maastricht.

Baantjer
De afgelopen twee decennia ging zoon BB aan de slag als regisseur en scenarist van de ook bij ons succesrijke geromantiseerde Nederlandse politieserie ‘Baantjer’. Hij nam er tussen 1995 en 2003 een twintigtal afleveringen voor zijn rekening als regisseur of scenarioschrijver. Een andere bekende reeks die hij in die tijd vorm mocht geven was Diamant (de Nederlandse, niet de gelijknamige Vlaamse serie) over de rijke familie Van Tellingen.

Berend Boudewijn kan dus behalve acteren, regisseren en presenteren kennelijk ook nog een beetje schrijven. De man die weleens de stille kracht achter het theater werd genoemd, mocht enkele maanden geleden op de Nederlandse klassieke radiozender Radio 4 nog zijn brede muzikale kennis etaleren. Hij stelde er een lijstje voor met welluidende namen als Mozart, Sjostakovitsj en Duke Ellington.

Martine Bijl

Berend Boudewijn van der Woude struint vandaag door het leven als een man met een rijkelijk gevulde korf aan talenten, die bovendien al jaren in de echt verbonden is met niemand minder dan Martine Bijl. Niet weinigen zullen hem benijden. Voor wie het niet mocht weten; Bijl is de charmante blondine over wie wijlen Louis Neefs het had in ‘Oh Martine oh Martine, hoe kan ik je hart verdienen…’ (BO)