Paul Baeten
‘Er is wel degelijk zoiets als een onnozele, een ongeïnformeerde of een foute mening’
‘Het ene moment heeft minister Homans nog gelogen en zou ze ontslag moeten nemen, dan wordt er een puppy geboren in een Duitse dorp en die staat toch zo schattig op de foto dat de hele wereld het binnen het halfuur gezien heeft’, schrijft P.B. Gronda.
Hier is nieuws: het nieuws gaat niet sneller dan vroeger. Het nieuws wordt wel anders gebracht, natuurlijk, namelijk non-stop. En vooral ook: er wordt veel meer ‘nieuws’ gegenereerd door bekendheden en politici, soms door complete onbekenden, omwille van onder andere Twitter.
Het nieuws zoals we het tot tien jaar geleden kenden, is eigenlijk gewoon opgeslokt door een gigantische tsunami aan woorden. Die zich elke drie seconden vernieuwt.
Als er een zwaar beroep is, dan wel dat van journalist.
Zelfs The New York Times en The Washington Post geven toe in een voortdurende race te zijn gesukkeld. Wie een seconde eerder de eerste breaking-tweet uitstuurt, wint. Dat model heeft meer te maken met sport dan met informatieverstrekking.
Er is wel degelijk zoiets als een onnozele, een ongeu0026#xEF;nformeerde of een foute mening.
En dat heeft heel wat gevolgen. Niks ‘gebeurt’ nog echt, in de zin van feiten die dan gevolgen hebben. Daarvoor gaat het te snel en is er te veel afleiding. Hoofdzaken en bijzaken: geen onderscheid meer. Het ene moment heeft minister Homans nog gelogen en zou ze ontslag moeten nemen, dan wordt er een puppy geboren in een Duitse dorp en die staat toch zo schattig op de foto dat de hele wereld het binnen het halfuur gezien heeft, dan verstuikt een Rode Duivel zijn voet, dan noemt Trump iemand een hond, dan heeft Kanye grappige schoenen aan. En Homans? Voor ze zelf goed weet wat er aan de hand was, is haar probleem alweer voorbij.
Moet je je maar eens afvragen wat de lessen zijn die zulke mensen daaruit trekken. Alles kan. Want niks bestaat langer dan een halve dag. Wat vroeger nog minstens een week was.
We moeten dus veel strenger gaan selecteren. Wij zelf, maar zeker de redacties. Veel meer poortwachters worden in de plaats van slaven van het doorgeefluik en de chronometer. Veel zaken moeten gewoon gedwongen worden om in de subcyclus van het nieuws te blijven, op obscure Twitteraccounts of duistere blogs en pseudonieuwssites van populistische potentaten. En dat is geen censuur.
Censuur in de wereld waarin wij leven, is technisch gezien haast onmogelijk, denk ik. Dat zou namelijk betekenen dat er instanties zijn die machtig genoeg zijn om bepaalde informatie achter te houden voor het publiek.
Vrije meningsuiting is een kostbaar principe, maar het moet niet leiden tot een gelijkstelling of gelijkbehandeling van alle ideeën. Er is wel degelijk zoiets als een onnozele, een ongeïnformeerde of een foute mening. Die mag je hebben – dat is deels de charme van onze democratische chaos – maar de media hebben in diezelfde democratie de plicht om als filter te fungeren, niet puur als uitstalraam.
Neem nu de vaccinatiediscussie. Alleen al dat er een discussie over bestaat, is te gek voor woorden. Mensen praten in tv-studio’s en op krantenpagina’s over een zogezegd ‘vraagstuk’. Wraakroepend, onverantwoord en ronduit gevaarlijk.
Een duidelijk voorbeeld van hoe media geconfronteerd worden met hun dubbele moraal. Kiezen we voor het zotte verhaal dat ons in het onlinereclamemodel voordelig uitkomt, of trekken we de lijn en laten we dit soort nonsens gewoon vallen. De realiteit leidt meestal tot een lelijk huwelijk van de twee.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier