‘Das Boot’, de serie: ‘Geen enkel personage is zwart-wit, ook de nazi’s niet’

Geen remake van de gelijknamige filmklassieker, eerder een losse sequel.

‘Nieuwe boot, nieuwe bemanning, nieuw verhaal’, zo twitterde producent Bavaria Film. Nee, deze achtdelige serie is dus geen remake van de gelijknamige filmklassieker van Wolfgang Petersen uit 1981. De prestigieuze Duitse reeks is eerder een losse sequel, die ook gebaseerd is op de roman Das Boot (1973) van Lothar-Günther Buchheim en op een soort vervolg daarop, Die Festung (1995). Buchheim kende zijn verhaal van binnenuit: in 1940 had hij zich bij de Kriegsmarine als vrijwilliger aangeboden en hij heeft als oorlogsverslaggever onder meer op duikboten gediend.

De film eindigde in december 1941, de reeks pikt de draad negen maanden later weer op. Vanuit de marinebasis in het bezette La Rochelle vertrekt een nieuwe U-boot op missie, niet wetende dat de geallieerden de Enigmacode (waarmee de duikboten communiceerden) gekraakt hebben. Claustrofobie en paranoia onder de zeespiegel verzekerd. Maar er zijn ook verhaallijnen op het droge.

Moritz Polter (producent): De film van Wolfgang Petersen was vooral een portret van een groep jongemannen in oorlogstijd. De camera bleef vrijwel de hele film aan boord. De serie heeft een bredere scope. En geen van de personages is zwart-wit. Ook de nazi’s niet.

Wie een terrorist is voor de u0026#xE9;u0026#xE9;n, zou wel eens een vrijheidsstrijder voor de ander kunnen zijn.

Er zijn al duizenden boeken, films en series over WO II gemaakt. Waarom uitgerekend nu deze reeks?

Olivier Vogel (producent): Omdat jongeren onwetend zijn over de oorlog. Laatst nog vroeg een 22-jarige New Yorkse taxichauffeur, die grote fan is van Rammstein, of ik als soldaat in WO II had gediend. ‘Sorry, kameraad, niet oud genoeg’, zei ik. ‘Was Hitler dan jouw president? En leeft hij nog?’ ‘Nee, hij was rijkskanselier en pleegde zelfmoord in 1945. ‘ ‘O echt? Zijn daar bewijzen van? Is zijn lichaam gevonden?’ Ontstellend. Het is belangrijk om een jong publiek te doen inzien wat oorlog is en wat dat met individuen doet.

Polter: Zeker nu rechts populisme in opmars is en de geschiedenis zich dreigt te herhalen. In geschiedenisboeken kun je cijfers aanhalen, maar met een tv-serie kun je ook emoties overbrengen. Dat helpt om het beter te begrijpen. De laatste écht grote oorlogsserie was Band of Brothers, uit 2001, lang geleden eigenlijk. Unsere Mütter, unsere Väter (2013) was een fantastische serie, maar die vatte de brutaliteit van de oorlog niet genoeg.

Een belangrijke verhaallijn in Das Boot gaat over het Franse verzet.

Polter: Tot 1942 waren er enkel wat kleine anarchistische of communistische splintergroepen. Zij dachten: ‘We doden één Duitser, dan zullen zij tien onschuldige Fransen afmaken en zullen meer mensen zich achter ons scharen.’ Vandaag zou je met die ideologie als een terrorist worden bestempeld. Een van de boodschappen van de serie is: bekijk alles individueel. Wie een terrorist is voor de één, zou wel eens een vrijheidsstrijder voor de ander kunnen zijn.

Das Boot

Woensdag 2/10, 22.00, Canvas

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content