Dans: Fragiel Kabinet K

Met ‘I see you’ brengt Kabinet K een fragiele dansvoorstelling die inzoomt op de chemie tussen een jong, een volwassen en een ouder lichaam.

‘Schoon hoor!’, klonk het ironisch op de bank achter ons. Zuchtend onderging de jongen I see you van Kabinet K. Hij hield allerminst van de subtiele aanzetten waarin het choreografenduo Joke Laureyns en Kwint Manshoven uitblinkt. Eerder dan de dansers over de scène te laten vliegen, laten ze die danslijven in elkaar zakken, breken als porselein of ontluiken als een lotusbloem. Wanneer je de danstaal van dit duo zou uittekenen op papier, dan zou je een kantwerkje zien verschijnen.

Vaste ‘Kabinet K -ingrediënten’ zijn kinderlichamen die even broos als soepel zijn, singer-songwritersmuziek die de scherpe kantjes van het leven bezingt en een danstaal die bestaat uit kleurige stoetjes van kleine bewegingen. Kabinet K toont de mens in al zijn grootse kleinheid. Deze creatie is niet anders. Hoewel… De creatie bestaat uitzonderlijk uit twee luiken. Het eerste deel is een door Joke Laureyns gechoreografeerd ‘cocoonmoment’. Een huiskamer in zwart-wittinten is het decor voor verstilde, knusse intimiteit tussen een oudere man en een meisje. Ze spelen, verkennen elkaar en het leven, terwijl een vrouw (de moeder?) toekijkt. Tot het afscheid (de dood?) volgt. Al dansend én spelend met de zorgvuldig uitgekozen attributen, ontplooit zich een geïsoleerde wereld waarin drie mensen zo eenvoudig en oprecht mogelijk samen zijn. De tengere muziek van Niko Hafkenscheid verklankt de tactiele sfeer.

Het tweede deel is luchtiger en draagt de expliciete handtekening van Kwint Manshoven. De intieme bewegingen ontluiken in groteske capriolen. De uitkomst blijft verrassend gelijk: ook deze capriolen, opnieuw begeleid door Hafkenscheids klanken, tonen de kwetsbaarheid en vergankelijkheid van alle leven en bovenal de onvermoeibare moed van mensen om elkaar te beminnen en te ontmoeten ondanks fysieke en mentale barrières.

Deze creatie treft iets minder dan het eerdere Unfold. Mogelijk door het ontbreken van de broodnodige chemie tussen dansers en live muzikant. Die muziek is een structurele bouwsteen van de tengere taal van dit choreografenduo maar klinkt deze keer uit de boxen. Dat creëert afstand. Tussen muziek en spel maar ook tussen voorstelling en publiek. Desondanks is dit een voorstelling zoals de grote, crèmekleurige deken op de scène: zacht, teder, omhullend en als een knusse plek waar je naar het voorbijtrekkende, pulserende, soms aaibare soms weerbarstige leven kijkt. Met melancholische ogen en golvend op troostrijke deuntjes.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.kabinetk.be