Borgen – Seizoen 1: Sterk

De politiek en hoe haar te overleven: ‘Borgen’ werpt een verhelderende blik in de krabbenmand van de macht.

Reeks. Als de onderhandelaars ondertussen vergeten zijn hoe je precies een regering moet vormen – na ruim vijfhonderd dagen zou dat niet onlogisch zijn – dan kunnen ze misschien ter inspiratie eens naar Borgen kijken. In deze nieuwe Deense dramaserie, net als The Killling gemaakt door en voor de Deense openbare omroep, slaagt men erin slechts een paar dagen na de verkiezingen een nieuwe regering samen te stellen én een regeerprogramma uit te denken. De premier die haar intrek mag nemen in Borgen (oftewel Burcht, het gebouw in Kopenhagen waar de regering zit) is Birgitte Nyborg, de voorzitster van de Middenpartij. Zij kreeg de leiding over het land onverwacht in de schoot geworpen nadat de vorige premier net voor de verkiezingen in een schandaaltje terechtkwam, en moet nu proberen zich zo snel mogelijk in het politieke spel in te werken.

Net zoals The West Wing – toch hét voorbeeld als je het over politieke dramareeksen hebt – lijkt Borgen een beetje een progressieve wensdroom van de schrijvers. Nyborg is immers een heel standvastige en vooruitstrevende premier, die niet bang is om neen te zeggen tegen de Verenigde Staten (over CIA-vluchten op Groenland) of machtige industriëlen (over quota voor vrouwen in de raad van bestuur) en opkomt voor de kleine man in de Deense straat. Toch is de serie allerminst een sprookje, want ook de duistere kanten van de politiek komen uitgebreid aan bod: Nyborg is vaak verplicht om haar idealen aan de harde realiteit aan te passen en komt er eveneens snel achter dat het premierschap weinig ruimte overlaat voor vriendschap of ‘quality time’ met je gezin. Daarnaast legt Borgen ook de moeilijke relatie tussen politici en de media bloot, via het personage van Kasper Juul, de briljante, maar niet altijd even humane spindoctor van Nyborg.

Om nu te zeggen dat Borgen even goed is als The West Wing zou overdreven zijn, want het razende tempo en de snelle dialogen van die serie ontbreken hier. Maar het is wel een erg volwassen reeks waarin zonder overdreven dramatiek of vergezochte wendingen het politieke spel wordt ontleed en omgesmeed tot sterke televisie. Geen extra’s.

Stefaan Werbrouck