Quatre Mains, een film over Simon Gronowski en Koenraad Tinel door Knack-redacteur Simon Demeulemeester en De Chinezen-regisseur Lander Haverals, won de prestigieuze Best European Independent Film-award.
Ondanks hun gevorderde leeftijd blijven de heren Simon Gronowski en Koenraad Tinel inspireren. Tinel (87) groeide op in een collaboratiegezin, Gronowski (89) ontsnapte als kind aan de gaskamers. Toch werden ze vrienden, en brengen ze in lezingen een unieke boodschap van verzoening.
Hun verhaal werd opgetekend door Knack-redacteur Simon Demeulemeester en door productiehuis De Chinezen verfilmd als Quatre Mains. Die film werd het voorbije weekend bekroond met de prestigieuze Best European Independent Film-award.
‘Ik ben vereerd,’ reageert regisseur Lander Haverals. ‘We hadden niet gewonnen in de categorie Beste Documentaire en dus liet ik de hoop varen. Dat we dan toch nog wonnen in de categorie Beste Film was een totale verrassing, en dat luttele uren voor mijn verjaardag (lacht).’
Het European Independent Film Festival is een belangrijk festival voor onafhankelijke filmmakers. Haverals zal als winnaar van deze editie volgend jaar zetelen in de jury.
Knack-redacteur Simon Demeulemeester, die ook werkt aan een boek over deze bijzondere vriendschap, hoopt dat de prijs het verhaal van Gronowski en Tinel helpt verspreiden. ‘De worsteling van Koenraad met zijn familieverleden, de manier waarop Simon wanhoop heeft weten ombuigen in een werkelijk stalen optimisme: het doet allemaal naar adem happen. De dialoog tussen deze twee mannen, die elkaar hebben gevonden in vriendschap, noem het gerust broederschap, is inspirerend. Vandaag, helaas, meer dan ooit.’
Eredoctoraat
In Knack spraken Koenraad Tinel en Simon Gronowski vorig jaar nog over hun vriendschap, naar aanleiding van het eredoctoraat dat ze kregen van de VUB en de ULB. ‘Ik zou nog tien jaar in duizend scholen in binnen- en buitenland mogen gaan spreken over wat de nazi’s mijn familie hebben aangedaan. Ik zou nooit dit eredoctoraat krijgen’, zei Gronowski toen. ‘En Koenraad mag nog duizend keer een boek als Scheisseimer maken, dat oprechte en moedige boek waarin hij het verhaal doet van een kind in de oorlog en waarmee hij afrekent met de collaboratie van zijn familie, hij zou nooit dit eredoctoraat krijgen. Wij hebben dit doctoraat om één reden gekregen: voor onze vriendschap, die volgens de VUB en de ULB een symbool is van broederlijkheid, hoop en vrede.’ (JZ)
