Band van de Dag: Boy & Bear

Boy & Bear is een vijfkoppige Australische band die de wereld sinds 2009 officieel op dromerige indierock en folk trakteert in de sfeer van seventies Californië.

Het soloproject van zanger en gitarist Dave Hosking groeide in 2009 uit tot een sterk kwintet. Aanvankelijk vervoegden Killian Gavin (zang, gitaar), Jake Tarasenko (zang, bas), Tim Hart (zang, drums) en Harts broer Jon (banjo, mandoline, keyboard) de groep. Na een Amerikaanse tour in 2011 nam David Symes de bas van Tarasenko over.

Voorprogramma Mumford & Sons

De vijf singer-songwriters kenden elkaar uit het muziekcircuit van hun thuisland Australië. Een jaar nadat het soloproject van Hosking werd omgewisseld voor een volwaardige band, mochten de mannen het voorprogramma van Mumford & Sons verzorgen.

Het succes van de muzikanten beperkte zich echter niet enkel tot die tour. Met hun eerste EP ‘With emperor Antarctica’ (2010) stonden ze op de eerste plaats van de Australische hitlijst met fysieke releases. Het debuutalbum ‘Moonfire’ (2011) – dat zijn naam ontleent van een dvd die bassist Tarasenko ergens onderweg voor 2 dollar op de kop kon tikken – belandde een jaar later op de tweede plaats in de reguliere albumlijst.

Voor het tweede studioalbum ‘Harlequin dream’ werd de inspiratie uit de Amerikaanse tour geput. De reis door de Verenigde Staten leverde behalve frisse ideeën een nieuw bandlid op: Symes zou vanaf dan Tarasenko op de bas vervangen. Om het album te mixen en vorm te geven werd de hulp van Phil Ek gevraagd. Die werkte eerder samen met Band of Horses, Fleet Foxes en The Shins. De samenwerking loonde: het tweede album haalde de eerste plaats in de Australische ranglijsten.

’75 Fleetwood Mac

Het voorprogramma voor Mumford & Sons was de eerste duidelijke uiting van het succes van Boy & Bear. Sindsdien wordt de band wel vaker vergeleken met de succesvolle Britten. Op het eerste gezicht niet volledig onlogisch aangezien de vijf Australische mannen ook gezellig samen de keel openzetten en hun debuut ‘Moonfire’ in folk onderdompelden.

Maar het tweede album ‘Harlequin dream’ staat veraf van die evidente vergelijking. De mannen gaan de dromerige toer op met zachte jaren ’70 rock die dan weer te vergelijken is met een ’75 Fleetwood Mac. De leadsingle ‘Southern sun’ en het titelnummer ‘Harlequin dream’ zijn verleidelijk optimistische softrock. Niet langer de opzwepende haastige noten die we van Mumford & Sons’ folkmuziek gewend zijn dus.

Liveconcerten brengen constante vernieuwing

‘Sinds de release van Moonfire hebben we onze grenzen moeten verleggen om te kunnen groeien. Niet alleen als muzikanten, ook als songwriters. Toen we aan ‘Harlequin dream’ begonnen, was de drang groot om muziek te schrijven die in dezelfde lijn lag als het eerste album. Uiteindelijk zeiden we allemaal ‘hell no!’ en ik denk dat we zo eindigden met een album dat een veel bredere sound heeft dan al ons vorige werk’, aldus frontman Dave Hosking in een interview met XXIV Magazine.

Die brede sound wordt bovendien continu vernieuwd tijdens de liveconcerten van de groep: ‘De liveversies van onze nummers leiden een eigen leven. We zijn allemaal erg creatief als we muziek maken, dus als iemand een plotse ingeving heeft, zal die dat live verwerken. Dat zorgt voor een interessante show. We weten nooit wat ons beste concert zal zijn. Iemand kan de ene dag iets geweldig doen en het de volgende dag weer vergeten zijn. Onze concerten brengen op die manier een ongelooflijk plezier en zelfs wat mysterie met zich mee’, vervolgt Hosking in XXIV. (WD)

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content