Xander De Rycke
‘Zo’n donderdagavond op Eén, da’s een Chinese marteling’
In aanloop naar Houdt het voor bekeken, zijn conference over film en tv in Vlaanderen, sakkert en zapt comedian Xander De Rycke elke week voor de buis. ‘De club maakte mij bang en verward, zoals een stofzuiger dat met een hond doet.’
Ik mis De club al – kwestie van te openen met een zin die je niet zo vaak hoort.
De club is nu even afgelopen. Volgens mij was dat programma een test van de VRT om te zien of ze die half miljoen vastgeroeste senioren van de zender konden wegjagen. Want laten we eerlijk zijn, zo een donderdag met Voor de leeuwen, De club en Van Gils en gasten na elkaar, dat is geen gezellig kijkbuisavondje maar een vorm van Chinese marteling.
Zo’n donderdagavond op Eu0026#xE9;n, da’s een Chinese marteling
Het is niet zozeer dat ik De club haatte. Het programma maakte mij vooral bang en verward, zoals een stofzuiger dat met een hond doet. Een quiz gefilmd in een soort van B&B voor swingers waarin de populairste BV’s van 2003 moesten strijden voor een plaatsje in de club, terwijl op de achtergrond het publiek zat te grijnzen alsof het een opname van De zevende dag bijwoonde.
De beloning? Een jasje van de basisschoolproductie van Grease, verplicht terugkomen voor de volgende aflevering en een realitycheck voor je televisiecarrière.
Het was luid, verwarrend, absoluut glorieus en een mooie herinnering ook aan het feit dat onze oudste zender nog steeds de limieten van zijn publiek durft af te tasten.
En voor de enkelingen die De club écht missen: zet u dit weekend op een terrasje aan de Vrijdagmarkt in Antwerpen en kijk naar de diverse triestige vrijgezellenfeestjes op pad. je kent ze, die groepjes die verkleed en halfdronken spelletjes spelen.
Als je je ogen sluit, is het bijna hetzelfde.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier