Een bende bekende deelnemers duikt voor het programma ‘De Verraders’ acht dagen lang onder in een mysterieus kasteel om er samen opdrachten te doen en drie verraders te ontmaskeren voordat zij hen ’s nachts een voor een te pakken krijgen.
Nederland was vorig jaar nog helemaal in de ban van De verraders, een nieuw tv-concept dat deels gebaseerd is op het kaartspel Weerwolven van Wakkerdam, en nu leert ook Vlaanderen het mysterieuze spel kennen. Achttien BV’s – onder wie Astrid Coppens, Dominique Persoone, Wendy Van Wanten en Dirk Draulans – trokken hiervoor naar een kasteel in Nederlands Limburg om daar onder leiding van Staf Coppens te ontdekken wie hun bondgenoten zijn – en wie niet.
‘Ik kan me voorstellen dat mensen meteen aan De mol moeten denken als ze iets over dit programma horen’, zegt Coppens. ‘Ja, in beide spelprogramma’s moet een groep deelnemers opdrachten uitvoeren op een locatie, terwijl niemand te vertrouwen is. Verder gaat de vergelijking niet op. Omdat je bij De verraders al meteen weet wie de verraders zijn, enkel de spelers weten dat niet. Hierdoor bekijk je het spel door de ogen van de “slechteriken” en zie je hoe zij de boel belazeren en de juiste mensen proberen uit te schakelen.’
Had je het spel niet liever meegespeeld dan het te presenteren?
Staf Coppens: Aanvankelijk wilde ik een verrader zijn, maar dat gevoel ebde stilaan weg. Het is een erg intens psychologisch spel. Daar ben ik van geschrokken. De verraders begon misschien als een gewoon spel, na een paar dagen mondde het uit in een heuse mind game. Er waren momenten dat we tegen deelnemers moesten zeggen: calm down, het is niet echt. Het deed me wat denken aan een bekend psychologisch experiment.
Het Stanford Prison Experiment, waarin een groep mensen in gevangenen en bewakers werd opgedeeld?
Coppens: Inderdaad. Het is bijzonder boeiend om te zien hoe de dynamiek van een groep verandert louter door mensen verschillende rollen te geven. In dat experiment waren dat gevangenen en bewakers, bij ons bondgenoten en verraders. Dat gevangenisexperiment liep helemaal uit de hand. Zover lieten wij het natuurlijk niet komen. Maar acht dagen staalhard liegen? Dat doet toch rare dingen met een mens. (lacht)
Waren de deelnemers dan niet bang om hun slechtste, leugenachtige kant te tonen?
Coppens: Nee, helemaal niet. Wat ik zo leuk vind aan dit programma is dat zij zo hard in het spel opgingen en zo gefocust waren om niet door de mand te vallen, dat ze vergaten dat er camera’s hingen. Dat moet eigenlijk de bedoeling zijn van elk spelprogramma. Zo leer je een totaal andere kant van de deelnemers kennen.
De Verraders
Maandag 7/2, 20.35, VTM
