‘Maak u klaar voor het tragische verhaal van Lady Jane Grey, de jonge edelvrouw uit de Tudor-dynastie die negen dagen koningin van Engeland was en vervolgens in 1553 werd onthoofd… Fuck that!’ Na die intro stuift een nieuwe, achtdelige serie op Prime vrolijk van het historische pad af voor een stoeierige en behoorlijk spitsvondige afgeleide van Bridgerton en The Princess Bride. Bij die eerste ging My Lady Jane de diverse cast, het feministische perspectief en de moderne bejegening van seksualiteit halen, van laatstgenoemde film neemt de reeks dan weer het avontuur, de humor, de romantiek en de fantasy over.
Tot zover de droge ingrediëntenlijst. My Lady Jane is een brok revisionistisch amusement, die vanaf de eerste aflevering vaart en flair etaleert. Centraal staat vanzelfsprekend het titelpersonage, gespeeld door nieuwkomer Emily Bader. Anders dan in de geschiedenisboeken belanden haar hoofd en dat van haar echtgenoot Lord Guildford Dudley (Edward Bluemel uit Killing Eve en Sex Education) níét op het kapblok wegens hoogverraad, een dikke week nadat Jane als nicht van de overleden koning Edward VI op de troon was gekwakt. In de youngadultbestsellerwaarop My Lady Jane is gebaseerd, maakt het schrijverstrio Cynthia Hand, Brodi Ashton en Jodi Meadows van Jane een belezen, doortastende en onafhankelijke jonge vrouw die plots een haar opgedrongen wederhelft moet trotseren en het mikpunt wordt van de politieke intriges van haar nicht Mary (Kate O’Flynn, die in Landscapers niet bijster veel moest onderdoen voor Olivia Colman).
Bovendien blijkt de maatschappij daarnaast verdeeld in Veritijnen en Ethianen. Die laatsten zijn in feite Veritijnen die een kleine afwijking hebben– ze kunnen in een dier veranderen – en daarom worden onderdrukt. Zo worden hedendaagse hangijzers zoals dierenwelzijn, lgbtq-rechten en raciale discriminatie ook netjes afgevinkt. Niet dat de serie uit alle macht probeert uw zin voor emancipatie aan te scherpen. My Lady Jane is in de eerste plaats licht maar snedig, romantisch maar nooit klef bingevertier. Op een kolderieke vertolking meer of minder komt het daarbij niet aan. Met name Anna Chancellor (als Janes moeder) en Rob Brydon (als haar gladde schoonvader) zijn prima op dreef. En o ja, en ook het Britse (tuin)erfgoed komt royaal in beeld.
