Dankzij Stranger Things en The Weeknd lijken de jaren tachtig alomtegenwoordig, ook al moeten die voor de huidige generatie jongeren een andere wereld lijken. In zijn nieuwe programma zit Steven Van Herreweghe met hen samen en wekt hij de jaren waarin hun ouders opgroeiden tot leven aan de hand van vele beelden en verhalen.
Wat maakt de jaren tachtig zo boeiend?
Steven Van Herreweghe: Ten eerste associeer ik ze met onbezorgdheid. Ik ben zelf geboren in 1977, dus de jaren tachtig waren mijn wonderjaren. Daarnaast was het een heel kleurrijke tijd en een periode waarin de huidige maatschappij grotendeels gevormd is. De computer, de gsm, hiphop… Allemaal ontstaan in de eighties.
Toch is het programma geen eenzijdige lofzang.
Van Herreweghe: Door er dieper in te duiken merkte ik dat het best een donker decennium was. We hebben een beeld van coole eightiesmuziek en kleurrijke films, maar die waren een reactie op de duisternis van die tijd. Veel zaken waren nog taboe en er was meer racisme en homofobie. Ik wilde een genuanceerd beeld schetsen, geen nostalgisch programma maken.
Is het programma bedoeld voor de ouders die die jaren hebben meegemaakt, of voor de tieners die ze willen ontdekken?
Van Herreweghe: Vooral dat laatste. Ik wilde de jaren tachtig tonen aan mensen die ze nooit beleefd hebben. Tegelijk was het voor mij een excuus om de generatie van morgen te leren kennen. Zij leven ook in een wereld die ik niet ken, maar die voor hen evident is.
In het programma zie je dat men toen beweerde dat het de foute kant op ging met de jeugd, een kloof die je nu opnieuw ziet tussen de wokegeneratie en hun ouders. Tijdens de opnames merkte ik dat de jeugd veel genuanceerder naar de wereld kijkt dan vaak gezegd wordt. Het is een geruststelling dat die verhalen altijd terugkeren, maar dat het ook altijd weer goed komt.
Is er desondanks iets dat de jongeren van het verleden kunnen leren?
Van Herreweghe: Ik merkte een soort nostalgie naar een tijd die ze nooit hebben meegemaakt, waarin het leven trager ging. Een tijd met meer verbinding, minder internet en keuzestress.
Voelde je je oud toen je de periode waarin je bent opgegroeid moest tonen aan jongeren die die niet hebben gekend?
Van Herreweghe: De confrontatie met mijn ouderdom was niet zo erg. Ik vond het een troost om te zien dat het leven voor negentig procent hetzelfde is gebleven. Hoe hard de wereld ook in brand staat, het wordt altijd lente, mensen rapen altijd hun paaseitjes, in september gaan we terug naar school… Mensen gaan altijd op zoek naar geluk. De invulling daarvan verandert doorheen de tijd, maar in essentie blijven we hetzelfde.
Donderdag 3/3, Eén, 20.35
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
