Tv-tip: ‘Engel’, een fictieve voorstelling van wielrenner Frank Vandenbrouckes laatste nacht

Net voor de start van het wielerseizoen heeft de aan lager wal geraakte vedette Thierry Brasfort (Vincent Rottiers) besloten om naar Senegal te vertrekken, waar zijn broer Serge (Paul Bartel) ook op vakantie is. Tijdens een etentje in een restaurant ontmoet de gewezen wereldkampioen de prostituee – zelf spreekt ze liever van ‘gazelle’ – die zich voor nog geen 10 euro per nacht laat inhuren. De met drugproblemen kampende Thierry wordt halsoverkop verliefd op de jonge Fae (Fatou N’Diaye). Fae is ook gecharmeerd door hem, onder meer omdat hij haar niet als een echte prostituee ziet. Hij wil met haar trouwen, een gezin stichten en koersen voor haar winnen. Ze gelooft hem maar naarmate de dromerige nacht die ze samen doorbrengen vordert lopen de zaken door zijn medicatiegebruik steeds meer uit de hand.

Engel, gebaseerd op Dimitri Verhulsts novelle Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten, is een fictieve interpretatie van wat zich heeft afgespeeld in de laatste nacht van Frank Vandenbroucke, de mooie jonge god van het Belgische wielrennen met wiens carrière het bergaf ging door dopingzaken, psychische problemen en privéproblemen. In 2009 werd hij op vierendertigjarige leeftijd dood teruggevonden in een hotelkamer in de Senegalese badplaats Saly. De gevolgen van een longembolie en een hartkwaal werden hem fataal na een chaotische nacht met een prostituee.

Koen Mortier, die spectaculair debuteerde met Ex drummer (2007) en vier jaar later het al even radicale 22 mei afleverde, zit in deze dubbele karakterstudie zowel Thierry als Fae voortdurend dicht op de huid, alsof hij in hun hoofd wil kruipen. En eigenlijk, zegt hij, gaat het om zielsverwanten: twee eenzame, zoekende mensen die door de buitenwereld alleen als lichaam worden gezien en die hunkeren naar een ander leven. Dat maakt hij ook duidelijk door narratief knap – de montage is van Nico Leunen – met parallelle scènes en droombeelden te spelen, bijvoorbeeld over Thierry’s zelfmoordgedachten. De tragische liefdesnacht verandert op zijn gedurfde en visueel expressieve wijze in een koortsige, poëtische nachtmerrie. De broeierige fotografie van Nicolas Karakatsanis maakt daarbij volop gebruik van het Afrikaanse kleurenpalet en de bloedrode neonkleuren van de nacht om deze beklemmende amour fou.