‘I’m the future of the musical world’, vindt Jonathan Larson. De realiteit vindt vooralsnog iets anders. Hij is zo goed als blut en vraagt zich af of zijn ambities en dromen al die angsten en onzekerheden wel waard zijn. De aspirant-componist werkt al acht jaar aan Superbia, een dystopische rockmusical die door zo goed als iedereen is afgewezen. En hij voelt de klok ongenadig tikken: binnen enkele dagen wordt hij dertig, en in tegenstelling tot zijn idolen Stephen Sondheim en Paul McCartney op die leeftijd heeft hij nog altijd geen memorabele liedjes geschreven.
Tick, Tick… Boom! was oorspronkelijk een muzikale solovoorstelling van de veel te jong gestorven componist Jonathan Larson (1960-1996), waarin hij zijn angsten over zijn carrièrekeuze in liedjes vatte. Na zijn dood werd het stuk uitgebreid tot een musical in drie aktes, nu heeft Netflix die bewerkt tot een filmmusical, met in de hoofdrol Spider-Man Andrew Garfield.
Larson heeft zijn ambities uiteindelijk ook waar kunnen maken, al heeft hij dat zelf nauwelijks nog meegemaakt. Zijn musical Rent, een soort New Yorkse update van La bohème, heeft hij nooit in zijn finale vorm met publiek gezien. Hij stierf een dag voor een eerste previewopvoering, die zo uitgroeide tot een emotioneel eerbetoon aan zijn werk. Hij won postuum drie Tony Awards en een Pulitzer Prize met Rent.
De film volgt Larson in de acht chaotische dagen voor een workshop voor Superbia in 1990. Zijn leven is op dat moment een stormachtige puinhoop. Om de eindjes aan elkaar te knopen werkt hij als ober in de Moondance Diner in SoHo. Zijn homoseksuele kamergenoot Michael (Robin de Jesús), die zijn Broadwayambities heeft opgegeven voor een lucratieve baan in de reclamewereld, zet hem onder druk om voor het geld jingles te schrijven. Bovendien zit er een kink in de relatie met zijn vriendin Susan (Alexandra Shipp), een danseres die New York wil verlaten voor een onderwijsjob in de Berkshires. En de klok tikt ongenadig verder: hij moet voor de workshop nog één nummer schrijven, een nummer waarmee de voorstelling staat of valt. Ondertussen begint aids ook zijn vriendenkring aan te tasten.
Debuterend filmregisseur Lin-Manuel Miranda, die als theaterstudent nog een opvoering van de soloversie van Tick, Tick… Boom! heeft gezien, heeft dat alles gevat in een vlechtwerk van flashbacks, geanimeerde fantasieën en uitbundige zang en dans. Niet het minst van Andrew Garfield. Gaat dat zien!
Tick, Tick … Boom!
Nu op Netflix
