Schitt’s Creek: veelgeprezen sitcom die de kijker een warm hart toedraagt

Eén knoopt vanaf vanavond aan met een mooie traditie en programmeert op weekavonden een sitcom die de kijker goedgemutst naar bed moet sturen. Opkikker van dienst is het geestige Schitt’s Creek, dat vorig jaar in zijn slotseizoen een recordaantal van zeven Primetime Emmy Awards wegkaapte.

‘Up shit’s creek‘ is Amerikaans slang voor ‘in de knoei zitten’. Zoals in Piss up a Rope, een radiohit van Ween uit 1996: ‘Now you’re up shit’s creek with a turd for a paddle.’ Up shit’s creek is ook waar we aan het begin van de eerste aflevering van Schitt’s Creek de familie Rose aantreffen. De fiscus komt net hun kast van een gezinswoning en de volledige inboedel in beslag nemen, omdat de boekhouder van vader Johnny Rose – een videotheekmagnaat – jarenlang heeft nagelaten belastingen te betalen. Slechts één item laten de schuldeisers ongemoeid: een onooglijk dorpje met de naam Schitt’s Creek, dat Johnny ooit voor de grap heeft gekocht.

Groeitijd

Schitt’s Creek, bedacht door zoon en vader Dan en Eugene Levy, heeft niet veel tijd nodig om die penibele premisse te schetsen: meteen na de aftiteling komt de familie Rose – papa Johnny, mama Moira en hun twee kibbelende volwassen kinderen – al in hun nieuwe woonplaats aan, waar ze verwelkomd worden door burgemeester Roland Schitt en hun intrek nemen in een verlopen motel. Het is een genoegen om iedereen vervolgens zijn weg te zien zoeken in die nieuwe werkelijkheid, maar al wordt snel duidelijk dat Schitt’s Creek in de eerste episode nog vér verwijderd is van de bejubelde, prijswinnende reeks die het uiteindelijk geworden is.

In zijn eerste seizoen (uit 2015) was Schitt’s Creek nog gewoon een van de vele nieuwe sitcoms die elk jaar als paddenstoelen uit de grond schieten. Maar omdat het een Canadese reeks met een eerder klein bereik was, kreeg ze de tijd om te groeien, samen met de personages. Toen Netflix na het derde seizoen Schitt’s Creek begon uit te zenden, was de familie Rose verveld van een bende eendimensionale rijkaards tot mensen van vlees en bloed, die door het groter wordende publiek met al hun gebreken in de armen werden gesloten.

Warm kloppend hart

Critici prijzen het warm kloppende hart van de reeks, en de afgewogen doses onzin. De manier waarop de seksualiteit van zoon David wordt behandeld, wordt wereldwijd als voorbeeld aangehaald en leverde de reeks verschillende LGBTQ-prijzen op. Er is ook de shitload aan curieuze karakters die gaandeweg in en uit Schitt’s Creek komen waaien. Maar het is vooral de reis die de familie Rose heeft afgelegd, die lof oogst. Voor u het weet, bent u vergeten dat ze als arrogante rijke assholes begonnen. En om u over dat aarzelende begin heen te helpen, is er de uitgelezen cast, met medebedenker Eugene Levy (Johnny) en Catherine O’Hara (Moira) als middelpunt. U kent hen allebei: de eerste als de schlemielige vaderfiguur uit de American Pie-franchise, de tweede als moeder die in de Home Alone-films keer op keer haar zoontje Kevin thuis vergat.

Schitt’s Creek nam dit jaar afscheid met zeven Primetime Emmy Awards – alle belangrijke prijzen in de categorie Comedy. Het is lovenswaardig dat vader en zoon Levy nadien niet op bun beslissing terugkwamen en hun reeks een waardige dood lieten sterven. En het strekt de VRT tot eer dat ze die reeks nu met het nodige respect gaan uitzenden: één aflevering van maandag tot donderdag, zolang de voorraad strekt. Al zijn wij nu vooral benieuwd naar dat laatste seizoen.