‘Samson en Gert is een restant van een televisiecultuur die nooit meer terugkomt’

Knack Focus-redacteur Jasper Van Loy haalt jeugdherinneringen op aan Samson en Gert. ‘Tijden veranderen en als je dertig jaar met een rode kever hebt getoerd, verdien je een rustige oude dag op je jacht aan het MAS.’

Aanvankelijk verliep zondagochtend zoals alle zondagochtenden bij ons thuis. Uit bed om half negen. Aan de ontbijttafel om kwart voor negen. Van de ontbijttafel om tien voor negen, met puppyoogjes en een halve pistolet in de maag, maar liever dat dan te laat zijn voor het hoogtepunt van het weekend, iets met speelse honden, saaie honden, lelijke en fraaie honden.

Vraag het aan elke Vlaming die de vroege jaren 2000 doorbracht in de lagere school: negen uur was Samson o’ clock. Octaaf die het weer beter wist, Alberto die ergens een taart pikte en mevrouw Praline die de twee schavuiten achteraf aan de oren trok. Tussendoor wat filmpjes van Tom & Jerry, achteraf Schuif af meepikken, snel in onze chirobroek en dan weer aan tafel. Bingewatchen dat wij deden.

Maar die dag was er geen Samson en Gert. Ook niet om halftien, ook niet om tien uur. Bleek dat het programma naar zeven uur ’s ochtends was verplaatst, iets dat enkel bekend was bij wie de veel te kleine lettertjes van de tv-gids kon lezen. Ik weet nog altijd niet waarom, enkel dat ik toen voor het eerst in mijn leven een brief wilde schrijven, met een tekening erbij. Naar Ketnet. Ik wist niet eens hoe je Reyerslaan moest spellen.

Gert Verhulst is wellicht de laatste kindervriend die u0026#xE1;lle kinderen nog kon bereiken.

Dat weet ook mijn nichtje van zeven niet, maar ze weet wel hoe een iPad werkt en hoe ze de leukste filmpjes uit de gsm van haar mama tovert. Met vier tikken op de afstandsbediening vindt ze evenveel kanalen met lachende en luid babbelende figuurtjes, die bewijzen dat kindertelevisie nog een pak absurder kan dan een pratende bearded collie. Als ze op zondag niet uit haar bed geraakt, kijkt ze er op maandag wel naar. Een nieuw Gertje? Laat maar komen, die nieuwe K3 heeft ze ook verteerd.

Dat Samson het nu zonder Gertje moet doen – enter Carrillon van Sky, het emotionele dieptepunt van elke Samsonaflevering – raakt net daarom de oude fans veel meer dan de nieuwe. Gert Verhulst is, op Sinterklaas na, wellicht de laatste kindervriend geweest die er voor álle kinderen kon zijn, een restant van een televisionele monocultuur die nooit meer terugkomt.

Al mijn klasgenootjes wisten wat ze zouden doen als ze tien miljoen hadden, piraten van de zee waren of bij de brandweer zaten. Dat er verder niks te zien was, vonden wij geen plobreem – probleem, Samson! – want er was altijd die ultieme pretpedagoog met het rode hemd, op ons scherm en op onze brooddozen. Vandaag is de keuze voor de tv-kijkende dreumes oneindig, maar de kans op een nieuw kindericoon miniem.

Voor wie trekt onze kroost binnen twintig jaar naar het Sportpladijs, vraag ik me vandaag af. Voor de reünie van Samson & Niels? Samson & James? Samson & Viktor? Er is alleszins keuze genoeg aan frisgewassen BV’s die het iconische rode hemd met evenveel jongensachtige branie zullen dragen als Gert Verhulst. Het is hen gegund. Tijden veranderen nu eenmaal en als je dertig jaar met een rode kever hebt getoerd, verdien je een rustige oude dag op je jacht aan het MAS. Maar ik, ik draai mij volgende zondag toch nog eens een keer extra om.

Een eerdere versie van dit artikel stelde dat de boot van Gert Verhulst een zeiljacht is. Dat klopt niet: de boot in kwestie heeft geen mast of zeil. Onze excuses.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content