Recensie ‘Safety First’: Subtiele humor

Echt nieuwe dingen doen de schrijvers van de sitcom ‘Safety First’ niet, maar je voelt wel van bij de eerste aflevering dat de nieuwe reeks (vanavond) op VTM klopt.

Het verborgencameraprogramma. De sketchshow. En nu de sitcom. Je kunt niet zeggen dat de mensen van productiehuis Shelter bang zijn om hun tanden te zetten in een tv-genre dat al heel lang gemeengoed is. Maar net zoals Tim Van Aelst en co er met Benidorm Bastards en Wat Als? in slaagden om aan een oude format toch een nieuwe draai te geven, voelt hun eerste fictieproject, de komische reeks Safety First, veel frisser aan dan je zou verwachten. Niet dat ik nu denk dat Safety First internationaal even vaak in de prijzen zal vallen als de twee voorgangers. Daarvoor worden wereldwijd toch net te veel sterke sitcoms gemaakt, in ieder geval veel meer dan goede sketch- of candidcamerashows. Maar op Vlaams niveau valt de reeks wel op, omdat ze humor voor een zeer breed publiek brengt en tegelijk toch subtiel blijft, alvast in de eerste aflevering.

Safety First draait rond de gelijknamige bewakingsfirma onder leiding van Dirk Porrez. Het familiebedrijfje is een kleine speler op de markt, maar daar wil Dirk graag verandering in brengen, met allerlei ambitieuze plannen die naar goede komische traditie niet altijd verlopen zoals hij dat graag zou willen. Porrez is een personage uit de Basil Fawlty en David Brent-school, een genie in het diepst van zijn gedachten, een ‘ziener’ die vindt dat het als ‘bedrijfsleider’ zijn taak is om de contacten met ‘de andere managers’ te verzorgen, en die met veel gemak termen als ‘statische bewaking’ of ‘position switch’ in de mond neemt. Alleen spijtig dat zijn verovering van de wereld wordt tegengehouden door de mensen met wie hij zich heeft omringd, zoals Luc en Smos, twee goede zielen die niet echt geschikt zijn voor het beroep van veiligheidsagent maar dat proberen goed te maken met hun enthousiasme.

Echt nieuwe dingen doen de schrijvers niet met dat basismateriaal, maar je voelt wel van bij het begin dat de reeks klopt, met die typische begingeneriek uit de jaren tachtig en die net iets te slobberige kostuums van Dirk en zijn team. De beste grappen zaten vaak in de details, zoals Dirk die meteen nadat de eerste klanten waren binnengekomen in de multimediazaak die Safety First moest bewaken, zijdelings in zijn microfoontje ‘vijf personen’ fluisterde. Of Luc die voor de camera – net als The Office of Modern Family is de serie opgevat als een docusoap – getuigde dat hij een jaar zonder seks zou verkiezen boven een jaar zonder techniek, om er dan zijdelings aan toe te voegen dat ‘in de praktijk mijn vrouw al voor mij heeft beslist’.

Tegelijk bevatte de eerste aflevering ook een hoop absurditeiten, zoals de discussie hoe de beveiliging aan de ingang van de multimediazaak zou reageren op een lilliputter, of de beslissing om een plan uit een Bruce Willis-film te gebruiken om een gsm-dief te klissen. Maar het werkte allemaal wel, en dat is veel meer dan meestal het geval is in een Vlaamse sitcom.

Stefaan Werbrouck