Een tv-programma over koken mét meerwaarde. Het kan, zo bewezen deze week Plat Préféré en Vormgevers.
Plat Préféré, elke dinsdag, Canvas ***
Vormgevers, elke dinsdag, Canvas ****
Telkens als er een nieuw kookprogramma op televisie begint, valt te horen dat het wel eens op mag houden met al die aandacht voor eten op het scherm. Wij vinden eerlijk gezegd dat van alle onderwerpen die aan bod komen op tv eten eigenlijk nog een van de interessantste is. Herkenbaar voor iedereen en met een geschiedenis die teruggaat tot het prille begin van de mensheid: dat kun je van pakweg dansen of ijsschaatsen niet zeggen.
Het spijtige is natuurlijk dat net de programma’s waarin koken enkel als alibi gebruikt wordt – zoals Komen Eten of De Beste Hobbykok van Vlaanderen – het populairst zijn. Dat een culinaire invalshoek voor een echte meerwaarde kan zorgen, werd echter deze week bewezen door Plat Préféré en Vormgevers, die dinsdagavond samen zorgden voor anderhalf uur bijzonder sterke televisie.
Goed, bij Plat Préféré was de aflevering rond Luciano Pavarotti de eerste uit het derde seizoen die echt op het niveau stond dat we van het programma verwachten. De afleveringen van de afgelopen weken leken met net iets te weinig tijd en net iets te veel improvisatie gemaakt, en vielen daardoor te licht uit: we hebben veel bewondering voor Jeroen Meus maar ook hij kan een hotdog geen halfuur lang interessant houden.
In de aflevering over Pavarotti daarentegen konden Meus en co nog eens grotendeels op dezelfde plaats blijven en inzoomen op een culinaire traditie die de chef-kok ligt. Meus is op zijn best als hij kan praten over de kwaliteiten en mogelijkheden van goede producten, en dat is net de basis van de Italiaanse keuken. Deze Plat Préféré bracht dus net als in de allerbeste afleveringen een mix van interessantje weetjes over hespen, kazen en dies meer, eenvoudige en helder uitgelegde recepten en een couleur locale die je meteen in reisstemming bracht.
Desondanks stond Plat Préféré in de schaduw van wat erna kwam: de aflevering van Vormgevers over Kobe Desramaults, chef van In de Wulf en een van de meest getalenteerde koks van het land. Het concept van Vormgevers is eigenlijk simpel: mensen die gepassioneerd bezig zijn met hun vak gepassioneerd laten praten over hun vak. Desramaults bleek een gretige verteller, die uitgebreid inging op zijn moeilijke jeugd en zijn misstappen maar vooral op zijn culinaire filosofie.
Desramaults en In de Wulf maken deel uit van een culinair netwerk van boeren en leveranciers uit het grensgebied tussen West-Vlaanderen en Frankrijk, een spinnenweb van mensen die allemaal even vurig bezig zijn met de kwaliteit van hun product. Van een van hen had Desramaults een lading radijzen gekregen, en door te volgen hoe hij daarmee een gerecht probeerde te verzinnen, kregen de makers inzicht in zijn denkproces, het leven in zijn keuken en zijn restaurant en zijn verleden.
‘Ik zit hier constant verhalen te vertellen die mij belachelijk maken’, zei Desramaults na een anekdote over hoe hij in een boze bui tegen een regenpijp had geschopt en een paar liter drek in zijn kraag had gekregen. We kunnen hem geruststellen: het tegendeel was waar. Vormgevers – Kobe Desramaults was niet alleen een nieuwe etappe in een reeks die langzaam – en helaas bijna ongezien – aan het uitgroeien is tot een van de beste programma’s van het jaar, de aflevering toonde ook hoe goed In de Keuken had kunnen zijn, als men daar niet per se een wedstrijdelement in had willen stoppen.
Stefaan Werbrouck
Wat vindt u van Plat Préféré of Vormgevers? Laat het weten!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier