De Zonen van Van As probeert iets nieuws te brengen, maar slaagde daar in de eerste aflevering nog niet helemaal in.
Elke vrijdag, vtm **
Een deel van mij wil De Zonen van Van As, de nieuwe fictiereeks van vtm over een familiebedrijf voor afbraak- en grondwerken, echt goed vinden. Het is dat deel dat de afgelopen weken wel plichtsgetrouw naar Wie Trouwt mijn Zoon?, Operatie Renovatie, Uit de Weg of Tour Deluxe heeft gekeken maar nooit de moed heeft kunnen opbrengen om ze ook daadwerkelijk te bespreken. Omdat je bij die zogenaamd nieuwe programma’s telkens het gevoel hebt dat je ze in het verleden al eens hebt besproken, alleen droegen ze toen een andere naam en kwamen er andere mensen in voor.
In de zee van uitgekauwde ideeën probeert De Zonen van Van As op zijn minst toch iets origineels te brengen: het is een komische serie die weliswaar drijft op een hele resem clichés – de sjoemelende aannemer, de flierefluitende kleinzoon, het niet al te slimme hulpje – maar toch niet haar broek afsteekt om de lachers op haar hand te krijgen. De humor zit een beetje verstopt in de dialogen, niet elke scène werkte overduidelijk naar een pointe toe en er is geen lachband om de kijkers de goede weg te wijzen. Terwijl Kiekens een ode probeerde te brengen aan de Britse sitcoms uit de jaren 70 en 80 – en daar jammerlijk in mislukte – lijken de makers van De Zonen van Van As toch eerder naar hedendaagse voorbeelden te hebben gekeken.
Dat gezegd zijnde was de eerste aflevering inhoudelijk veel te zwak om de ambitie van De Zonen van Van As om meer te zijn dan een modale komische reeks echt te kunnen staven. De hele aflevering draaide rond de vondst van een bom op een van de werven van het bedrijf, en het feit dat opzichter Frakke (Cary Goossens) die liever zelf wou ontmantelen met een ‘visegripe’ dan de ontmijningsdienst te bellen. Op zich leverde de situatie wel enkele mooie scènes op, vooral dan die waarin de van zelfvertrouwen overlopende Frakke zijn ietwat wereldvreemde hulpje Jempie (Peter Van den Eede) ervan probeerde te overtuigen dat het helemaal niet gevaarlijk is om eigenhandig een onontploft springtuig uit de grond te graven.
Alleen is zo’n absurd ‘man vindt bom’-uitgangspunt heel klassiek in sitcoms, en werd er in De Zonen van Van As ook weinig meer mee gedaan dan wat je overal elders ziet. Getrouw de traditie werd de hele situatie eerst op de spits gedreven – met een inspecteur die net deze dag had uitgekozen om langs te komen op de werf – en daarna netjes – euhm – ontmijnd, waarna nog een uitsmijter volgde waarin alle personages konden terugblikken op wat er gebeurd was. De verhaallijnen die rond dat centrale gegeven draaiden, waren ook redelijk mager: het enige wat er voor de rest in de aflevering nog gebeurde was dat pater familias Frans een nieuwe machine had gekocht en daar geen vergunning voor kreeg.
De Zonen van Van As ziet er dus niet slecht uit, maar de reeks zal toch dringend moeten aansterken om echt boven de middelmaat uit te kunnen steken.
Stefaan Werbrouck
Wat vond u van De Zonen van Van As? Laat het weten!
