Netflix voert seriemoordenaar Ted Bundy weer op, maar wat weten we nog niet over hem?
Op 24 januari, dag op dag dertig jaar na zijn executie, voert Netflix Amerika’s beruchtste seriemoordenaar nog eens op. In Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes komt de charmante, mooie jongen die minstens dertig vrouwen vermoordde in nooit geziene interviews aan het woord. Maar hebben we intussen niet genoeg gehoord?
Man, wat kon hij praten. En wat zag hij er goed uit! De verwarrende tegenstelling tussen uiterlijke schoonheid en inktzwarte ziel maakte van Ted Bundy, die zijn eigen pr verzorgde, een enigma en een popster. Toen hij op 24 januari 1989 op de elektrische stoel plaatsnam, had hij er een decennium media-aandacht en idolatrie op zitten. In een online terug te vinden fragment van CBS News van juli 1979 blijkt dat de gerechtszaal tijdens zijn proces vol jonge vrouwen zat. Hij kreeg honderden fanbrieven in zijn cel en trouwde, tijdens een van zijn andere moordprocessen, met een getuige. Zijn terechtstelling zelf bezorgde jonge, intelligente vrouwen zenuwinzinkingen en depressies, hoewel hij officieel dertig moorden en evenveel verkrachtingen op zijn geweten had en het kunnen er ook honderd geweest zijn – dat is tot op vandaag niet uitgesloten. Hij onthoofdde sommige van zijn slachtoffers en was niet vies van necrofilie, maar in tegenstelling tot pakweg Ed Kemper, Richard Ramirez of Jeffrey Dahmer droeg hij zijn pathologie niet als een fluo rugzakje met zich mee. Hij had de glimlach van een handelsvertegenwoordiger.
Gruwel en narcisme
In 1984 bood Ted Bundy een onderzoeker als ervaringsdeskundige zijn expertise aan in diens zoektocht naar de Green River Killer, een andere seriemoordenaar. Hun gesprekken leverden niet veel op – de narcist Bundy bleek vooral een expert in Bundy zelf te zijn – maar inspireerden schrijver Thomas Harris voor de sessies van Hannibal Lecter en Clarice Starling in The Silence of the Lambs. In 1986 werd een tv-film over Bundy’s leven gemaakt met Mark ‘NCIS’ Harmon in de hoofdrol. Rappers en metalheads hebben sowieso een gezonde fascinatie voor zijn beroepscategorie, maar Bundy is daarnaast ook verantwoordelijk voor een rariteit: een goeie song over een seriemoordenaar. Ted, Just Admit It… staat op de plaat Nothing’s Shocking (1988) van Jane’s Addiction en stelt de onverkwikkelijke rol van de media aan de kaak: ‘The news is just another show with sex and violence.’
Het zal de media aan hun gesponsorde reet roesten. Volgende week blazen alle krantensites dertig kaarsjes uit en lanceert Netflix Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes. Hoopgevend is wel dat ze daarvoor niet eender wie hebben aangetrokken. Oudgediende Joe Berlinger was in 1996 met zijn collega Bruce Sinofsky verantwoordelijk voor een van de vroege bekende true crime-docu’s: Paradise Lost: The Child Murders at Robin Hood Hills. De film over drie van moord beschuldigde metalheads (de West Memphis Three) kreeg in de loop der jaren twee veelgeprezen sequels en in 2017 legde Berlinger in Cold Blooded ook de Clutter Family Murders nog eens onder zijn loep, die aan de basis lagen van de briljante maar niet altijd even betrouwbare ‘non-fictieroman’ In Cold Blood van Truman Capote. Eind deze maand gaat op Sundance Berlingers fictiefilm Extremely Evil, Shockingly Wicked and Vile in première, met Zac Efron in de huid van de moordenaar, en Metallica-zanger James Hetfield in die van een flik. De zanger en de regisseur kennen elkaar nog van de lichtjes legendarische Metallica-docu Some Kind of Monster (2004). Aangezien Joe Berlinger zowel met gruwel als narcisme vertrouwd is, was hij de geknipte man voor The Ted Bundy Tapes.
Brood en spelen
Toch houden we ons hart vast. Netflix belooft ‘exclusieve, nooit eerder gehoorde interviews met de Jack the Ripper van de VS in persoon’ en maakt zich sterk dat The Ted Bundy Tapes de verdorven geest van de seriemoordenaar ‘VOOR HET EERST in het volle daglicht zal plaatsen’. Lijkt ons sterk, gezien het feit dat Bundy bij leven zoveel interviews heeft gegeven dat je je afvraagt of hij in de gevangenis ook weleens een dag net als iedereen kleerhangers fabriceerde. Er staat véél beeldmateriaal over Bundy op het internet, net zoals er veel materiaal over zijn collega’s Kemper, Dahmer en Ramirez blijkt te zijn. Het is gewoon een van de inktzwarte mijnschachten waarin een mens zich op YouTube kan laten afzakken: gigabytes vol sensationele docu’s, interviews met en getuigenissen over seriemoordenaars, met dreigende muziek, overspannen voice-overs en weggeknipte onderbrekingen die worden in- en uitgeleid met de herhaling van hun gruwelijkste misdaden. Voer voor tv-junkies, zou je denken, appelerend aan onze laagste instincten en door een Mexicaanse muur gescheiden van de gerespecteerde true crime waar we al enige jaren en masse naar kijken. Making a Murderer, The Staircase, Berlinger met zijn Paradise Lost: allemaal hadden ze een stukje waarheidsvinding als extra troefkaart. Of was het als excuus? Nu Netflix Bundy op de verjaardag van zijn sterfdatum nog eens opgraaft, doemt de vervelende vraag op of we de grens tussen de twee niet al een tijdje geleden zijn overgestoken.
Onder andere gezien op YouTube, in een interview afgenomen enkele uren voor zijn dood: de katholieke moraalridder Ted Bundy die voor eens en altijd de verantwoordelijke voor zijn gruweldaden aanwijst: porno.
Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes
Vanaf donderdag 24/1 bij Netflix.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier