Is de vrouw uit Netflixreeks ‘Inventing Anna’ een moderne Robin Hood of een ordinaire oplichtster?

© AARON EPSTEIN/NETFLIX

De Russische Anna Sorokin veranderde haar familienaam in Delvey en maakte de jetset van New York honderdduizenden dollars lichter. Is de vrouw uit Inventing Anna, de nieuwe, op feiten gebaseerde Netflixreeks van Shonda Rhimes, een moderne Robin Hood of een ordinaire oplichtster?

‘Ik kan wel begrijpen waarom Anna deed wat ze gedaan heeft’, verklapte televisiemogul Shonda Rhimes begin dit jaar aan Time. ‘We wrijven de mensen dag in dag uit een ander soort leven in het gezicht, en zeggen vervolgens dat dat voor hen niet is weggelegd.’

Inventing Anna is na Bridgerton de tweede fictiereeks van Rhimes’ productiehuis Shondaland voor Netflix (waarmee ze in 2017 een deal van 100 miljoen dollar sloot, een bedrag dat vorige zomer naar ergens tussen de 300 en 400 miljoen opgetrokken werd). Het is ook de eerste sinds Scandal (2012-2018) die de bedenkster van Grey’s Anatomy zelf heeft ontwikkeld. De reeks is dus een big deal, net zoals Anna Sorokin dat in 2018 even was: het verhaal over de jonge meesteroplichter die de elite van New York, de beste hotels én enkele banken jarenlang liet geloven dat ze een steenrijke Duitse erfgename was, ging toen de wereld rond. Maar wat heeft Anna precies gedaan, en hoeveel begrip moeten we voor haar opbrengen?

Zonder Anna’s daden goed te praten: er zijn mannen in Wall Street die dagelijks dingen doen zoals zij, zonder ooit de gevangenis in te gaan.’ Shonda Rhimes

Inventing Anna is opgebouwd rond het artikel How Anna Delvey Tricked New York’s Party People, dat op 28 mei 2018 in het magazine New York verscheen en van Anna Delvey/Sorokin kortstondig een mondiale bekendheid maakte. In dat stuk brengt journaliste Jessica Pressler de New Yorkse tijd van haar onderwerp in kaart, tot haar arrestatie in 2017. Daarnaast schetst ze een ontluisterend portret van de tijdgeest en het milieu die haar ambitieuze zwendel hebben gefaciliteerd. Maar om te begrijpen wat Shonda Rhimes hierboven over Anna vertelde, moeten we allicht verder terug in de tijd.

***

De kiem van het verhaal ligt in het Rusland van 1991, waar de Sovjet-Unie net plaatsmaakt voor het Gemenebest van Onafhankelijke Staten – het GOS, weet u nog? – en het communisme voor het kapitalisme. Anna Sorokin wordt er geboren in Domodedovo, een arbeidersstadje ten zuidoosten van Moskou, als dochter van een truckchauffeur en een winkeluitbaatster. Op haar zestiende verhuist ze met haar ouders en broer naar Eschweiler, een gelijkaardige plaats in het Duitse Noordrijn-Westfalen. De Sorokins zijn hardwerkende, ondernemende lieden. Haar vader werkt zich in Duitsland op tot kaderlid van het transportbedrijf waar hij aan de slag is. Als zijn baas failliet gaat, start hij in 2013 een eigen zaak in verwarmingstoestellen en airconditioning. Helemaal niet slecht, maar zijn dochter ziet het groter.

Julia Garner als Anna Delvey in Inventing Anna.
Julia Garner als Anna Delvey in Inventing Anna.© NICOLE RIVELLI/NETFLIX

Anna is inmiddels al even het huis uit. Na haar middelbare school is ze eerst naar Londen getrokken voor een opleiding die ze al snel stopzet, vervolgens naar een pr-bedrijf in Berlijn. Op het moment dat haar vader zelfstandige wordt, zit ze in Parijs, waar ze stage loopt bij het trendy mode- en cultuurblad Purple en haar familienaam in Delvey verandert. Als Purple haar dat jaar naar de New York Fashion Week stuurt, blijft ze er hangen. Ze werkt nog even voor de plaatselijke tak van het blad. Daarna begint ook zij voor eigen rekening.

Duitse erfgename

Binnen de kortste keren gaat haar nieuwe naam in een bepaalde kring van jonge, trendy superrijken over de tongen – in New York, maar ook in Berlijn, Londen en Basel. Op alle hippe feestjes duikt ze op, altijd in oogverblindende outfits. Ze geeft zich uit voor een Duitse erfgename – een trust-fund kid zoals er volgens het artikel van Jessica Pressler zoveel zijn – maar niemand weet precies wat haar achtergrond is. Of beter: iedereen herinnert zich iets anders. Volgens de een is haar vader een diplomaat, volgens de ander een grote speler in de olie-industrie. Een derde beweert dat haar familie in antiek handelt.

Wie liegt, moet een goed geheugen hebben, hebben wij altijd geleerd. Dat geldt blijkbaar niet voor de kringen waarin Delvey zich beweegt. Zolang je er uitziet alsof je erbij hoort, stelt niemand zich vragen. ‘Iedereen is je beste vriend,’ zegt een van haar bevoorrechte kennissen uit die tijd, ‘maar er is niemand van wie je echt iets afweet.’ Het kan ook niemand wat schelen. En daar profiteert Anna van: door haar stijl en de niet aflatende stroom van haar glamoureuze Instagramposts wordt het verhaal dat ze op haar 25e toegang krijgt tot het familiekapitaal voor waar aangenomen.

Hoe gemakkelijk het voor een slimme jonge vrouw is om in dit van de realiteit losgezongen milieu grote sier te maken, wordt geïllustreerd door het verhaal van Michael Xufu Huang, een steenrijke Chinese kunstverzamelaar van dan nauwelijks 21 jaar. Delvey stelt in 2015 voor hem te vergezellen naar de Biënnale van Venetië, krijgt hem zover dat hij de reis- en verblijfskosten voorschiet en ‘vergeet’ die vervolgens terug te betalen. Xufu Huang schenkt er weinig aandacht aan – ‘Het ging om niet veel geld, hooguit een paar duizend dollar’ – en gaat het jaar daarop in op haar uitnodiging voor een poepchic verjaardagsfeest in SoHo. Een paar dagen later krijgt hij bericht van het restaurant waar het feest plaatsvond: of hij soms haar contactgegevens heeft, want ze heeft de rekening niet betaald. Xufu Huang: ‘Toen wist ik dat er iets niet pluis was.’ No shit.

Als ze niet leeft op kosten van haar kennissen, geeft Anna Delvey valse cheques uit. Tussen 2014 en 2016 heeft ze daarnaast nog een bron van inkomsten. In die periode reist ze de wereld rond met een succesvolle ondernemer uit het TED Talks-circuit die zijn eigen app van de grond probeert te krijgen. Als de relatie is afgelopen, begint Delvey zich op haar eigen project te concentreren: een kunstencentrum met exclusieve restaurants en een privéclub voor de superrijken, met afdelingen in LA, Londen, Hongkong en Dubai. De inzet van haar zwendel wordt fors verhoogd: Anna moet nu ook de banken van haar valse identiteit proberen te overtuigen. Want zelfs een steenrijke Duitse erfgename kan de Anna Delvey Foundation, zoals het project moet gaan heten, niet helemaal uit eigen zak bekostigen.

De echte Anna Delvey in de rechtbank.
De echte Anna Delvey in de rechtbank.© Getty Images

Respectabele zakenvrouw

Een ‘wannabe socialite’, zo noemt The New York Post Delvey na haar arrestatie. De omschrijving maakt haar furieus: ‘Het feesten was nooit een doel op zich.’ Als je de moeite bekijkt die ze in het jaar voor haar ontmaskering in de Foundation heeft gestoken, kun je alleen maar besluiten dat dat project haar menens is. Ze probeert een geschikte locatie te leasen, belegt meetings met cateraars en leveranciers en etentjes met potentiële investeerders. Ze stuurt ook e-mails naar hotshots uit Silicon Valley, probeert een lening los te weken bij verschillende banken en verzint een fictieve financiële beheerder die over het familiekapitaal waakt: Peter W. Hennecke. ‘Fake it until you make it’ is haar devies: als ze haar zwendel lang genoeg kan volhouden om de club van de grond te krijgen, zal ze over écht geld beschikken en een respectabele zakenvrouw worden.

De locatie die Delvey in New York voor ogen heeft, is Church Missions House, een historisch gebouw aan Park Avenue van zes verdiepingen en meer dan 4000 vierkante meter. Forbes zal het naderhand omschrijven als ‘het gebouw dat Anna Delvey ten gronde richtte’. De eerste problemen rijzen echter niet daar, maar in de chique boetiekhotels waar ze voorjaar 2017 haar intrek neemt. In de openingsscène van Presslers stuk bevinden we ons in de prachtige lobby van het 11 Howard in SoHo, waar ze voor 400 dollar per nacht net een kamer heeft geboekt. Ze strooit er met fooien van 100 dollar, maar al snel blijkt dat ze betalingsproblemen heeft. Ze redt zich een eerste keer door Citibank op te lichten, maar enige tijd later moet ze toch verhuizen. Na gelijkaardige verhalen in twee andere hotels is ze tegen juli 2017 dakloos. Als ze ook nog eens aangehouden wordt terwijl ze zonder te betalen een restaurant tracht te ontvluchten, is het rijk van Anna Delvey uit. In de loop van 2017 en 2018, terwijl ze in voorhechtenis zit, melden almaar meer schuldeisers zich. De kans dat die na haar veroordeling in mei 2019 worden betaald, is zo goed als onbestaande, maar dan verschijnt Netflix ten tonele. De streamingdienst betaalt 320.000 dollar voor haar verhaal, een bedrag dat door het gerecht prompt wordt geblokkeerd en voor de helft uitbetaald aan de gedupeerde banken.

Shonda Rhimes heeft Anna Delvey dus al een dienst bewezen, maar aan Inventing Anna merk je dat ze méér wil doen. Ze weet dat de hoofdfiguur van haar reeks geen moderne Robin Hood is: ze gaf helemaal niks aan de armen – tenzij je de fooien van 100 dollar meetelt. Maar wie haar een ordinaire oplichtster noemt, stoot op verzet: ‘De mensen zijn gechoqueerd door haar arrogantie en de manier waarop ze sociale media naar haar hand heeft gezet. Dat zijn dingen die we tegenwoordig bij veel succesvolle mensen bewonderen.’

Rhimes zag in Delvey het soort complexe, tegelijk taaie en broze, inconsequente personage dat ook Grey’s Anatomy, Private Practice en Scandal bevolkt. ‘Zonder Anna’s daden goed te praten ben ik van mening dat gender een rol heeft gespeeld in dit verhaal’, vertelde ze aan Variety. ‘Er zijn mannen in Wall Street die dagelijks dingen doen zoals zij, zonder ooit de gevangenis in te gaan.’

Dat ze alludeert op de praktijken aan de Amerikaanse beurs is niet toevallig en sluit naadloos aan bij de luxe waarin ze de schandalig rijke randfiguren in Inventing Anna laat baden. Zij ziet Anna deels als een slachtoffer van een dolgedraaid kapitalisme en de ongebreidelde celebritycultuur waar we ons online haast gedwongen aan vergapen. En wij met haar.

Inventing Anna

Vanaf 11/2 op Netflix.

Unbelievable (2019)
Unbelievable (2019)

Vers van de pers

De zoektocht naar goede verhalen leidt film- en tv-makers almaar vaker naar de geschreven pers. Deze vijf vonden net als Inventing Anna hun oorsprong in een tijdschriftartikel.

Unbelievable (2019)

Miniserie op Netflix over een jonge vrouw die na haar verkrachting ervan beschuldigd wordt dat ze een valse aangifte gedaan heeft. Gebaseerd op het artikel An Unbelievable Story of Rape, dat in 2016 met een Pulitzer Prize werd beloond.

The Old Man & the Gun (2018)
The Old Man & the Gun (2018)

The Old Man & the Gun (2018)

Forrest Tucker was een stijlvolle oude inbreker die niet wist wanneer hij moest stoppen. Het stuk dat David Grann voor The New Yorker over hem schreef, is – tot nader order – de allerlaatste film van Robert Redford.

Generation Kill (2008)
Generation Kill (2008)

Generation Kill (2008)

Journalist Evan Wright trok in 2003 met de Amerikaanse troepen naar Irak. Zijn artikelenreeks voor Rolling Stone werd door David Simon bewerkt tot een miniserie voor HBO.

Little America (2020)
Little America (2020)

Little America (2020)

Epic Magazine is een website die waargebeurde verhalen met de allure van fictie verzamelt. Dat leverde onder andere de diepmenselijke miniaturen op waarop deze reeks voor Apple is gebaseerd.

Hustlers (2019)
Hustlers (2019)

Hustlers (2019)

Met Inventing Anna is journaliste Jessica Pressler niet aan haar proefstuk toe. Haar stuk The Hustlers at Scores, dat in 2015 in het magazine New York werd gepubliceerd, leidde enkele jaren later tot de comebackfilm van Jennifer Lopez.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content