Tine Hens

‘Het is misschien voorbarig, maar ik durf te stellen dat GR5 een pareltje is’

Tine Hens Journaliste voor Knack

Jan Matthys, regisseur van Quiz Me Quick en In Vlaamse Velden, brengt met GR5 vermoedelijk weer een pareltje op de buis, volgens onze tv-recensente.

Klote. Life sucks. Het zijn de laatste woorden die Lisa met blauwe balpen in haar reisdagboek kraste. Vijf jaar geleden vertrok ze op het strand van Hoek van Holland om dwars door Europa de GR5 af te stappen. Het plan was om vier maanden later tweeduizend kilometer verder in Nice aan de Middellandse Zee te eindigen. Lisa kwam nooit op haar bestemming aan. Ze verdween. In de bossen van de Vogezen. Denkt men. Zelfmoord. Vermoedt men.

Als eerbetoon, uit schuldgevoel of om persoonlijke besognes te verwerken besluiten drie vrienden van toen de tocht te maken in de voetsporen van hun verdwenen vriendin, in de hoop antwoorden te vinden. Op de vraag wat er met Lisa gebeurde, maar ook op tal van andere vragen die onder het schijnbaar roerloze oppervlak van hun vriendschap borrelen. Dat alle deelnemers aan deze tocht een rugzak vol geheimen en onderdrukte frustraties meetorsen, maakte de eerste aflevering van GR5 op indringende wijze duidelijk.

Waarom weigert Michiel de ouders van Lisa te zien? Waarom vliegt hij de vader van Lisa aan als die zichzelf opdringt om mee te gaan? Wat verzwijgt de vader van Lisa? Waarom steekt de zo geroemde Franse inspecteur een hut in het bos in brand? Waarom neemt Ylena baden zo heet dat ze het uitschreeuwt van de pijn?

Niets is wat het lijkt in GR5. De tocht is een metafoor voor alle innerlijke kronkelpaden van de personages. Dat is wel vaker het uitgangspunt van series die het van mysteries moeten hebben. De kunst bestaat erin net genoeg te vertellen om het verhaal vooruit te stuwen en net voldoende te verzwijgen om het geheim of de geheimen zo lang mogelijk te bewaren.

Het is misschien voorbarig, maar ik durf te stellen dat GR5 een pareltje is.

Scenaristen Gert Goovaerts en Lynnsey Peeters slagen er in de eerste aflevering alvast in de spanning, onduidelijkheid en verwarring druppelsgewijs toe te dienen. Altijd is er dat sluimerende ongemak. Iedere scène waarin de personages schijnbaar zonder zorgen zijn voelt tegelijk beklemmend aan. Wanneer Zoë en Ylena aan het begin van de tocht uitgelaten de zee in rennen, kun je niet anders dan denken: ‘Waar loopt het fout?’ Want dat het fout zal lopen, weten we al vanaf de openingsscène. Zoë staat boven op een rots, staart verlangend naar een roofvogel in vrije vlucht en dan is er die onbekende hand die haar duwt.

Het is misschien voorbarig, maar het zijn nu eenmaal ongewone tijden, dus ja, ik durf te stellen dat GR5 een pareltje is. Veel heeft te maken met die andere hand, amper zichtbaar maar toch voelbaar, en dat is die van regisseur Jan Matthys. Hij is geen regisseur van het grote experiment of de kunstzinnige cameravoering. Zeker, de dronebeelden van de optrekkende mist in de Vogezen zijn adembenemend, maar in het sprongsgewijs opgebouwde verhaal kiest hij vooral voor klassiek. Je zou het degelijk kunnen noemen, maar dat klinkt te knullig en doet geen eer aan de poëzie die altijd weer doorschemert. Letterlijk dit keer, want de gedichten van Rutger Kopland drijven het verhaal even sterk aan als de personages en hun onuitgesproken relaties.

Matthys mag dan minder de man van de gewaagde cameravoering zijn, hij is wel de man van de gedurfde keuzes voor minder bekende acteurs.

Matthys mag dan minder de man van de gewaagde cameravoering zijn, hij is wel de man van de gedurfde keuzes voor minder bekende acteurs. Hij deed het eerder bij In Vlaamse velden en in Quiz Me Quick, en ook in GR5 lijkt het te werken. Violet Braeckman, Saïd Boumazoughe, Laurian Callebaut en Boris Van Severen zijn de reisgenoten Zoë, Asim, Ylena en Michiel. Een aflevering is te weinig om te beoordelen of ze zwaar genoeg wegen om een verhaal te dragen. Van Severen spatte alvast van het scherm als Michiel, een man die barst van opgekropte gevoelens. De Zoë van Braeckman klonk bij momenten te veel als het scoutsmeisje dat altijd net iets te vrolijk is om geloofwaardig te zijn. Maar dat kan natuurlijk allemaal deel van het spel zijn.

GR5

Zondag 22/3, 22.00, Eén en vrt.nu

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content