Het culturele menu van Tine Van den Wyngaert: ‘Irritante figuren, maar meesterlijk gespeeld’

Tine Van den Wyngaert © .

Repeteren en nog eens repeteren: daarmee vult actrice Tine Van den Wyngaert haar dagen in de laatste rechte lijn voor de première van Gonzo, het nieuwe theaterstuk van Abattoir Fermé.

Mogen we aannemen dat Gonzo is gebaseerd op de biografie van Hunter S. Thompson, de Rolling Stone-journalist en auteur van Fear and Loathing in Las Vegas?

Het culturele menu van Tine Van den Wyngaert: 'Irritante figuren, maar meesterlijk gespeeld'

Tine Van den Wyngaert: Neen, het gaat specifiek over de journalistieke vorm die gonzo heet – ook al is die onlosmakelijk met Thompson verbonden – waarbij de reporter zichzelf in het middelpunt zet en schrijft vanuit zijn eigen ervaringen. Dat associeer ik met een opwindende, wilde tijd die vervlogen is. Tegenwoordig zijn we veel preutser dan twintig jaar geleden, en het verergert zelfs nog. In ons stuk zijn vijf mensen op zoek naar zichzelf en proberen ze via een soort ritueel wijzer te worden. Het begint heel netjes maar uiteraard escaleert het compleet. (lacht)

Je wilde ons om te beginnen wijzen op een obscuur evenement in Far West-Vlaanderen.

Van den Wyngaert: Ja, en countryfestival dat Muddy Roots heet, in Waardamme, nabij Brugge. Ik hou wel van country, maar het was toch anders dan we ons hadden voorgesteld. Het gaat uit van een restaurant en vindt plaats op de weide er vlak naast. Daar stonden, in witte partytenten, twee kramakkelige kleine podia en ik had ook de indruk dat iedereen elkaar daar kende. In feite viel er ook veel rockabilly te horen, naast verschillende soorten country die ofwel een beetje punk of rock waren. Veel vetkuiven gezien, en een volledige bikerclub denk ik. Ook cowboys, al waren die in de minderheid. Hoe dan ook: een verademing naast de afgelikte festivals.

Het culturele menu van Tine Van den Wyngaert: 'Irritante figuren, maar meesterlijk gespeeld'

Ondertussen kennen ze je naam daar ook?

Van den Wyngaert: Laat ons zeggen dat we nog niet tot de cirkel behoren – daarvoor zat onze dresscode totaal verkeerd. (lacht)

Literatuur dan. Heb je gelezen en goedgekeurd: Ray Bradbury.

Van den Wyngaert: Fahrenheit 451 meer bepaald, een sciencefictionklassieker uit de jaren 1950. Ik vind het beangstigend hoe realistisch Bradbury’s toekomstbeeld is geworden. Hij beschrijft een wereld waarin boeken lezen het verwerpelijkste is wat je kunt doen. Alle boeken zijn verbrand, en speciale units moeten de achtergehouden exemplaren vernietigen. Mensen gaan op een enge manier met elkaar om, praten amper met elkaar. Maar ook het fysieke lezen gaat er vandaag op achteruit. Op een scherm lees je toch oppervlakkiger, en zo gaat de kunst van het begrijpen verloren.

Laat je laatste tip zich nu toch net op een scherm afspelen.

Van den Wyngaert: Ik kijk zelden tv, maar toch raadt iedereen me van alles aan. Zo heb ik onlangs Succession gezien, een nieuwe reeks van HBO. Over een rijke zakenfamilie waar de oudste zoon staat te springen om het van de patriarch om over te nemen, maar constant door hem wordt teruggefloten. In feite zijn het allemaal irritante en lelijke figuren maar ze worden meesterlijk gespeeld. (lacht) Onder anderen door Kieran Culkin, broer van Macaulay.

De Roy-clan uit de serie 'Succession'.
De Roy-clan uit de serie ‘Succession’.© .

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content