De beste tv van het decennium volgens Gilles Coulier, regisseur van ‘Bevergem’ en ‘De dag’

Regisseur Gilles Coulier draaide bij ons Bevergem en De dag en ging recent even internationaal met War of the Worlds. Kan hij eigenlijk nog onbevangen tv kijken?

Gilles Coulier: Als ik kijk, is het altijd deels professioneel. Je probeert dat wel van elkaar los te zien, maar automatisch ga je eraan denken. In mijn lijstje zitten dan ook een aantal series die ik vooral regiematig heel sterk vind. Een reeks als The End of the F***ing World raakt me persoonlijk misschien minder, maar heeft een heel uitgesproken visuele stijl. Fargo ook. Ik vind die extreme regiekeuzes heel interessant, al maak ik ze zelf niet zo vaak.

Bij tv-reeksen onthouden we nochtans eerder de schrijver en de showrunner dan de regisseur.

Coulier: Persoonlijk vind ik dat het metier van regisseur een beetje onderuitgehaald wordt door de term showrunner. In de States is dat iemand die de eindverantwoordelijkheid over een hele productie draagt. Hij bepaalt de stijl van de reeks, de toon, het scenario en de acteurs met wie gewerkt wordt. In zo’n project ben je dan een ‘uitvoerend regisseur’. Dat kan perfect, maar het is een systeem waarin ik mezelf niet zie functioneren.

Dat is ook niet hoe jij met Jonas Geirnaert en Julie Mahieu aan De dag hebt gewerkt?

Coulier: Nee. Wij hadden vooraf afgesproken dat de regisseur het laatste woord had. Zo was het ook duidelijk voor de acteurs en de ploeg. De samenwerking met Julie en Jonas was een heel fijne ervaring: ik had altijd twee extra paar ogen op de set, altijd iemand om mee te overleggen. Dat was door de complexiteit van de reeks ook nodig.

Interessanter, maar ook vermoeiender.

Coulier: Als je niet achter alle artistieke keuzes staat, of je moet met acteurs werken met wie je eigenlijk niet wilt werken, ga je er ook niet alles aan doen om een reeks te doen slagen. Ik heb voor De dag 115 draaidagen op de set gestaan, en ik verzeker je: daarna ben je gewoon leeg. In dat opzicht kan ik dat systeem met wisselende regisseurs dus wel begrijpen. Zolang ik maar het laatste woord heb. (lacht)