De Balans: dit is de beste Vlaamse tv van 2021 tot nu toe

Met de helft van het culturele jaar achter de kiezen, maakt Knack Focus de voorlopige balans op. Vandaag: de beste binnenlandse tv-programma’s van de eerste helft van 2021.

10. De vuilste jobs van Vlaanderen (VTM 2)

Kijken naar De vuilste jobs van Vlaanderen is een beetje zoals kijken naar een softe horrorfilm. Het weerzinwekkende trekt aan, maar ook het tragische. In het VTM 2-programma wijden opkuisers de kijker met een vettig genoegen in de stinkende geheimen van hun job in. Je slaat je handen voor je ogen als Willy een potje vol stront aan de camera toont, maar je hart krimpt ineen als Annelies de portefeuille van een overleden vrouw uit diens huis vol rommel vist. Afval produceren op zo’n schaal dat het uit riolen en door voegen van huizen barst, dat is toch enkel de mens gegeven.

9. Het leven.doc (Canvas)

In zijn talkshow Het leven.doc voorziet Thomas Huyghe (ex-De ideale wereld, ex-’t Is gebeurd) ons met de assistentie van actrice en psychotherapeute Katrin Lohmann (Callboys, Beau Séjour) van een nieuwe handleiding voor het bestaan. Samen met het kruim der BV’s banjert het duo door de grotere en kleinere thema’s van het leven. Van religie en seksuele opvoeding tot de eeuwenoude vraag: ‘Moeten we onze voeten wassen als we douchen?’.

8. FC United (Canvas)

Voetbal wordt vaak de grote gelijkmaker genoemd. Het is de plek waar de verschillen wegvallen. Tot de verschillen te zichtbaar worden. Je zou willen dat een documentaire als FC United anno 2021 overbodig is, maar de vele getuigenissen over racisme in en rond het voetbalveld die de makers bij elkaar sprokkelden, bewijzen het spijtige tegendeel. Of om het met de niet eens gevleugelde maar wel bikkelharde woorden van Romelu Lukaku te zeggen: racisme bestaat nog. Punt.

7. Over de oceaan (Vier)

Als je moet kiezen tussen een zeilschip vol BV’s, een huis vol onbekende maar aandachtsgeile mensen of een familie van aandachtszoekers, dan is de keuze snel gemaakt. In realityprogramma Over de oceaan varen zes BV’s samen met een stuurman en een kapitein de Atlantische Oceaan over. Die eindeloze dagen op zee – twintigduizend kilometer overbruggen duurt wel even – blinken vooral uit in eentonigheid. Het is best rustgevend te kijken naar mensen die herleid worden tot de essentie. Turen naar de horizon, kotsend over de reling hangen, aardappelen jassen, koken, het dek poetsen en nietsdoen. Klots, klots, bonk, bonk, kraak en piep. Dat is Over de oceaan.

6. Als je eens wist (Seizoen 2) (Canvas)

Het is al de schaduwepidemie genoemd, de toename van huiselijk geweld onder de vleugels van covid-19. Met haar spraakmakende docureeks Als je eens wist doorbrak Hilde Van Mieghem vorig jaar de stilte rond kindermishandeling. In een tweede seizoen onderzoekt de regisseur nu partnergeweld. Getuigenissen van slachtoffers verweeft Van Mieghem met duiding door psychologen, hulpverleners en onderzoekers. Het tweede seizoen is minder zorgvuldig gemaakt dan het eerste, maar opnieuw benemen de verhalen je de adem.

5. Charlatan (Canvas)

‘Jive to the beat, stay on your feet’, zingt Arno Hintjens in de openingstrack van zijn album Charlatan. Dat swingende rock-‘n-rollgebod zou het levensmotto van de Oostendse Brusselaar kunnen zijn. De man achter Oh la la la en T.C. Matic danst immers al een halve eeuw non-stop, en na elke tegenslag komt hij gewoon weer op zijn dansende voeten terecht. Niet gek dus dat deze documentaire over Arno naar zijn soloplaat uit 1988 is vernoemd. Cineast Dominique Deruddere toont dat rusteloze en veerkrachtige van Oostendes mooiste in zijn prikkelende portret, Charlatan. Oh la la!

4. Hi, my name is Jonny Polonsky (Canvas)

Eerlijk: op voorhand zaten we niet te wachten op Hi My Name Is Jonny Polonsky. Otto-Jan Ham die zijn compleet vergeten jeugdheld, Jonny Polonsky, naar ons land haalt voor een minitournee en een documentaire: het had niet meteen de allures van een goed plan. En inderdaad: alles in Hi My Name Is Jonny Polonsky mislukt. Maar hoe meer de opzet faalt, hoe beter de docu wordt. Hi My Name Is Jonny Polonsky is de beste Belgische docu die we in jaren op Canvas hebben gezien. Het is moeilijk om je vinger erop te leggen, maar er zit iets bijzonders in alle mislukking. Iets dat de traditionele muziekdocumentaire overstijgt.

3. Lockdown (Eén)

Het meest ambitieuze project van de vier weken quarantainefictie op Eén is allicht Lockdown. De dag– en Bevergem-regisseur Gilles Coulier nodigde een hele rist collega’s uit hun ding te doen met de bezoekersruimte in een gevangenis. In de beperking zou men volgens Goethe de meester herkennen, maar sommige regisseurs lieten zich net iets te veel gijzelen door de plek waar ze filmden. Dat was niet het geval in Zuur van Robin Pront, waarin Matthias Schoenaerts en Veerle Baetens zich in elkaar en hun gedeelde verleden vastzuigen. Hij zit in de gevangenis, zij is voor het leven verminkt. Hij lijkt de dader, zij het slachtoffer. Hij het monster, zij de geschonden schoonheid. Tot alles begint te schuiven en de scheidslijn tussen hun personages vervaagt.

2. Privacy & ik (Canvas)

Tim Verheyden neemt in Privacy & ik de beveiligingscamera onder de loep. Aanleiding: de burgemeesters van Vlaamse steden die tjokvol camera’s hangen (Mechelen en Kortrijk), kunnen niet met zekerheid stellen dat de criminaliteit daardoor effectief daalt. Maar ook al lossen camera’s niets op, veiligheid is een product dat geweldig goed verkoopt. In zijn grensverleggende reportagereeks ontmaskert Verheyden de camera als fetisj van een ongefundeerd veiligheidsbeleid.

1. De Kemping (Eén)

Vorige zomer kon u een tent opslaan op De Kemping, een kampeerweide in Geel die werd opgebouwd door negen werkloze jongeren. Zij werden bijgestaan door Tijs Vanneste, bekend als één helft van Van Echelpoel, het duo achter de Kempische hit Ziet em duun. Productiehuis De Chinezen legt hun traject naar de arbeidsmarkt vast in een bijzondere reeks die langdurig werkzoekende jongeren eens níét als probleemgevallen benadert.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content