Bert, Ernie en co. vieren deze week het gouden jubileum van hun televisiecarrière. Tijd voor een terugblik.
Les mousserables
Parijzenaar Jean Bon-Bon is verdrietig, want hij heeft geen koekjes. Dat is de ietwat simplistische plot van de pluchen versie van Les misérables. De muzikale uitbarstingen zijn gelukkig even melodramatisch gebleven. En hoofdrolspeler Cookie Monster blijkt een meester in methodacting.
De cirkels van Philip Glass
Sesame Street is niet vies van een snuifje avant-garde. Zo componeerde Philip Glass eind jaren zeventig speciaal voor de show een reeks korte muziekstukjes getiteld Geometry of Circles, bijgestaan door trippy visuals van cirkels in alle kleuren van de regenboog. Kindvriendelijke lsd, of zoiets.
De driehoek van James Blunt
Outte zich eveneens als fan van vormen: James Blunt. De zanger is namelijk zijn driehoek kwijt en voelt zich daarom genoodzaakt zijn hit You’re Beautiful tot My Triangle te transformeren. ‘And I miss your base / And I miss your height / And my dreams are triangular every night’, zingt hij mistroostig. Ieder zijn fetisj.
Twin Beaks
‘ Damn fine pie‘, gromt special agent Cookie goedkeurend alvorens hij ook zijn bord verorbert. Na de maaltijd probeert hij via een buurtonderzoek te achterhalen waar het stadje zijn mysterieuze naam vandaan haalt. Passeren daarbij de revue: David Finch, The Log Bird en het gevogelte Laura. Nooit gedacht dat Twin Peaks nóg bevreemdender kon worden.
The Taming of the Shoe
Sesame Street vervangt de feeks uit The Taming of the Shrew door een opstandige schoen met een feministische agenda en William Shoespeare blijkt een wereldberoemde podoloog. Het resultaat: levenslessen over compromissen sluiten, samenwerken en wederzijds respect. Eat that, Shakespeare!
