Tobias Cobbaert
‘Zelfhulpboeken gaan je heus niet helpen om de willekeur van het dagelijkse leven aan te kunnen’
Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.
Er is maar één grotere tragedie dan iemand die geen boeken leest: iemand die alleen maar zelfhulpboeken leest.
Onlangs deed op Twitter een foto de ronde met een stapel van ‘twintig boeken die je dit jaar moet lezen’. Allemaal hadden ze een dodelijk saaie, witte rug, wat de selectie alleen al esthetisch gezien deprimerend maakte. En dan had je de titels nog niet gezien. In de stapel vond je onder meer How to Read People Like a Book, The Psychology of Money, The Art of Thinking Clearly en The Wim Hof Method – die laatste ken je misschien omdat de auteur ooit zijn darmen perforeerde toen hij zijn anus wilde reinigen met een krachtig afgestelde fontein in het Vondelpark.
Die weinig inspirerende lijst is symptomatisch voor een trend die al langer gaande is. Steeds meer mensen grijpen naar zelfhulpboeken om hen richting te geven in het leven. Ze zoeken een goeroe die het leven in simpele regeltjes en richtlijnen kan gieten, in de hoop dat ze driehonderd pagina’s verder een beter persoon zijn geworden.
Een boek dat uitlegt waarom je je kamer moet opruimen maakt jou heus niet tot een volmaakter persoon.
Om maar te beginnen met de meest voor de hand liggende kritiek: de meeste van die boeken zijn quatsch. Het leven is nu eenmaal complex, en een boek dat uitlegt waarom je je kamer moet opruimen of dicteert welke vragen je aan vrouwen moet stellen op café maakt jou heus niet tot een volmaakter persoon. Een beter mens word je door te klungelen en daar lessen uit te trekken, niet door geld uit te geven aan iemand die beweert alles te snappen. In het slechtste geval pers je jezelf in een keurslijf dat contraproductief werkt, omdat je de willekeur en spontaniteit van het dagelijkse bestaan niet aankan.
Maar wat ik nog spijtiger vind aan de zelfhulpboekenhype, is dat mensen daardoor minder tijd spenderen aan lectuur die echt kan verrijken. Neem er eens een moreel complexe roman bij die je doet twijfelen en je dwingt om zélf na te denken over de vragen des levens. Lees een verhaal dat wordt verteld door iemand die absoluut niet op jou lijkt, om zo de maatschappij door een ander paar ogen te zien. Kies een non-fictieboek over een onderwerp dat op het eerste gezicht niets met je eigen leefwereld heeft te maken, maar dat je kennis verbreedt. Negeer het oude spreekwoord en pik een boek uit vanwege de kaft, om compleet verrast te worden door de inhoud. Kortom: leg een bibliotheek aan die niet dient om applaus te oogsten op LinkedIn.
En als dit te veel op een zelfhulpcolumn begint te lijken, voel je vrij om mijn advies te negeren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier