‘Doe alsjeblieft niet alsof je nektapijt uniek of emanciperend is’

Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.

Als je wel eens in Gent of Brussel komt, hoef ik het je niet te vertellen: het nektapijt is de hipste haardos van de laatste jaren. Nog niet zo lang geleden werd dat kapsel nog geassocieerd met marginaliteit en New Kids, maar hippe ­jongelui hebben de coupe gegentrificeerd en er een kitscherig stijlkenmerk van gemaakt. Ondertussen kijkt niemand er nog van op als je rondloopt met een mullet. Mocht Joost Klein niet gediskwalificeerd zijn, dan was er zelfs eentje te zien geweest in de finale van Eurovisie. Dan weet je ook dat een trend al over zijn hoogtepunt heen is.

Om die reden moest ik een beetje lachen toen ik las over het Festival de la Coupe Mulet, dat onlangs weer plaatsvond in Quiévrain. Sinds 2019 wordt dat jaarlijks ­georganiseerd. De recentste editie trok zo’n 1500 nek­tapijten.

Ik ben een grote voorstander van onnozele samen­komsten. Maar toen las ik wat de organisatoren over hun festival te zeggen hadden: ‘De mullet is een eiland van emancipatie in een zee van conformiteit.’ Het nektapijt zou erop wijzen ‘dat het je niets kan schelen wat anderen over je denken’.

Zouden ze het zelf geloven? Om te beginnen heeft het nektapijt al lang niets meer met non-conformisme te maken. Akkoord, aan de Vlerick Business School zul je weinig mullets aantreffen, maar loop een kwartier rond op Dour Festival en je komt vingers te kort om ze te tellen. Thuis in Gent kan ik niet eens over en weer naar de winkel lopen zonder een man van rond de twintig met een snor, baggy kleren en een nektapijt tegen het lijf te lopen.

Doe alsjeblieft niet alsof je er een ­revolutie in de kapperswereld mee veroorzaakt. En ­laten we eerlijk zijn: hoeveel jongelui kiezen tegenwoordig voor dit kapsel, net omdat ze zien dat andere hippe vogels het hen voordeden? Als je je tegen de mainstream afzet door exact ­hetzelfde te doen als andere alternatievelingen ben je niet tegen conformiteit, maar volg je ­gewoon een andere sociale code.

En betekent een mullet dat de mening van anderen je worst zal wezen? De meeste eigenaars van een nektapijt willen net heel graag gezien worden als one of the cool kids. Ja hoor, zij zijn de mensen die dat kitscherige kapsel durven te ­dragen. Hun ouders zullen het waarschijnlijk spuuglelijk vinden, maar ook dat is net een ­gewenste reactie. Ook mensen willen afstoten is een moer om hun mening geven.

Zelf heb ik geen nek­tapijt, maar ik herken die ­attitudes maar al te goed uit mijn ­eigen puberteit. Ik was de enige man met lang haar en T-shirts van metalbands op een college vol deftig ­geklede snobs. Het kon me ­zogezegd niet schelen wat ze van me dachten, maar stiekem was ik er net trots op dat ik tegen de rest afstak en dat ze vonden dat ik er raar uitzag. Ik was de ultieme non-­conformist.

Tot ik naar Graspop ging. Voor mijn klas­genoten was mijn stijl iets bizars, maar op metal­shows was ik even anoniem als zij in de echte wereld.

Ik kijk dus zeker niet neer op nektapijt­dragers. Ik weet maar al te goed hoe leuk het kan zijn om je tegen de mainstream af te zetten maar toch een gemeenschap van gelijkgezinden rond je te verzamelen, een alternatieve leidraad voor hoe je je moet kleden en gedragen.

Maar uniek? Emanciperend?