‘Als je niks relevants te zeggen hebt op het podium dat je krijgt, stap er dan af en ruim plaats’

Paul Baeten is schrijver van romans en tv-reeksen – recent nog Twee zomers op Eén. Elke week bijt hij zich hier vast in maatschappij en popcultuur.

De meest wereldvreemde onzin van deze tijd gaat over vrije meningsuiting. Iets waar mensen met veel pretentie graag gewichtig over doen. Alles om de vrije meningsuiting te beschermen! En die moet ab-so-luut zijn! Ons grootste goed! Zonder zijn we niks!

Mother.

Fucker.

Please.

Om te beginnen: het overgrote deel van de mensen hun meningen doen er niet toe. Wie ligt er wakker van Arif uit Molenbeek zijn mening? Niemand. Meer zelfs: het feit dat hij en zijn mening er niet toe doen, wordt als politieke hefboom gebruikt door rechtse partijen zoals N-VA en Vooruit. Aaah, maar Arif, je bent wel vrij, kerel! Een elitaire schrijver met een sjaaltje in De Morgen heeft het gezegd! Wat heb je aan een mening als niemand ernaar luistert? Een mening op zich is niks waard, het privilege zit erin gehoord worden.

Als je niks relevants te zeggen hebt op het podium dat je krijgt, stap er dan af en ruim plaats.

Want ten tweede: een heel klein deel van de mensen hun meningen doen er te veel toe. Neem nu de spierwitte, uit hoge middenklasse of culturele elite afkomstige feministes. Die rijden al vijftig jaar ook gewoon mee naar een villa met zwembad in Toscane, met open mond slapend naast de mannen die ze nu haten omdat Instagram zegt dat het moet. Het zou hen sieren mochten ze eens iets schrijven over de vrouwen die alleen met hun kinderen uit een oorlog moeten vluchten of vrouwen die onder het talibanregime moeten leven. Nee, liever de vijfentachtigduizendste column over hun recht om zich onaantrekkelijk te kleden en geen make-up te dragen – je denkt dat ik er een grap van maak, maar dit is letterlijk wat ik vorige week weer eens las. Luister hier, ‘warriors’: nobody cares, check jezelf uit, begin een blog. Er is een echte wereld gaande terwijl jij bij het bedrijf van Jeff Bezos een koffiekop bestelt tegen het patriarchaat.

Ten derde: vrijheid kan, maar graag met mate! Iedereen is allergisch aan meningen die afwijken van hun eigen meningen. Of wil je de band zijn die pro-Rusland is en deze zomer moet gaan touren? Daar heb je zelfs geen wetten voor nodig, de socials regelen je lot wel.

Meer dan een kwart van de Vlamingen stemt op Vlaams Belang. Ik vind dat persoonlijk ook niet plezant, maar dat is irrelevant. De kerel die de partij leidt, mag amper ergens reclame gaan maken voor zichzelf – pardon: een hoorcollege geven – zonder dat er een week gedoe over is. En dat is aan een universiteit, kortom de plaats bij uitstek waar intellectuele botsingen voorop zouden moeten staan. Is er al een Netflixdocu over de tijden toen universiteiten nog centra van kennis waren in de plaats van zorginstellingen? Of zou dat te veel mensen kwetsen? Want regel nummer 1: WE WILLEN NIEMAND KWETSEN.

Shit. Jammer. Want, punt nummer vier: echte meningen kwetsen soms. Anders zouden ze niet ‘meningen’ heten maar ‘dingen die je graag gaat horen’. Ik schrijf al lang geen columns meer om mensen te kwetsen, maar de verwende monotonie op onze opiniepagina’s en het elitaire van zij die graag brullen hoe vrij ze wel niet zijn – ik heb daar echt genoeg van. Als je vandaag niks relevants te zeggen hebt op het podium dat je krijgt, stap er dan af en ruim plaats.