Wat The Subs van The Prodigy hebben geleerd: ‘Vermijd het normale en wees larger than life’

© Piet Goethals

Keith Flint, frontman van The Prodigy, is overleden. We spraken met Jeroen De Pessemier, die met The Subs ooit het voorprogramma van de band speelde, en kregen een eresaluut: ‘Ik voorspel binnen een paar jaar een Prodigy-revival.’

Wie in Vlaanderen naar een act zoekt die even hard ravet als The Prodigy komt automatisch bij The Subs uit. Niet alleen omdat beide bands in hetzelfde kolkende punkelektropotje roeren, maar ook omdat The Subs Breathe van The Prodigy hebben gecoverd en in hun voorprogramma hebben gespeeld.

Wanneer we opper-Sub Jeroen De Pessemier ernaar vragen, diept hij meteen een onsmakelijk verhaal op. ‘Na een nacht zwaar uitgaan moesten we in Rijsel het podium op voor The Prodigy. Heel het optreden lang heb ik moeten kotsen. Niet dat de band daar iets van heeft gemerkt. Zij zonderden zich af, gereserveerd zoals Britten zijn. Het zijn geen types die komen socializen.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Maar de groep heeft The Subs meer opgeleverd dan een maf tourverhaal. Een pak jeugdherinneringen, om te beginnen. ‘Ik ben opgegroeid met hen, via MTV‘, vertelt De Pessemier. ‘Het zijn dan ook de hits die me zijn bijgebleven. Firestarter en Smack My Bitch Up, dat laatste nummer vooral door de iconische videoclip. In MTV-tijden niet onbelangrijk, natuurlijk.’

Voor de visuele kracht van de band was Keith Flint, van wie maandag bekendraakte dat hij dood is teruggevonden in zijn huis, als frontman natuurlijk dé cruciale pion. ‘Hij was louter een vocalist, een pure performer die zich zijn rol op het podium compleet eigen maakte. Dat maakte het voor hem gemakkelijker om een liederlijk leven te leiden dan wanneer hij ook producer zou zijn geweest en zijn hoofd ook nog eens bij de muziek moest houden’, zegt De Pessemier.

‘Flint vestigde zijn status door van het normale weg te blijven. Met zijn punkkapsel en gekleurde lenzen was hij larger than life, iets wat wij met The Subs, zeker in de periode van The Pope of Dope, ook probeerden te zijn. We hebben wel nooit bewust geprobeerd om als The Prodigy te klinken, maar achteraf is het wel een megabelangrijke groep voor ons geweest.’

Soms hip en soms niet

Zeker de laatste tien jaar werd het steeds moeilijker voor The Prodigy om hun overstuurde ravepunkgeluid relevant te houden, beseft ook De Pessemier. ‘Ik vind het wel knap hoe de band altijd zichzelf is gebleven, los van de hypes. Dat waardeer ik meer dan een groep die met elke vernieuwingsoperatie slechter wordt. The Prodigy is wat het is, en soms is dat hip, maar soms ook niet. Rond 2010 leefde de band trouwens weer op, toen elektrobands als The Subs ook goed scoorden.’

‘Binnen een paar jaar zie ik trouwens weer een revival aankomen. Overal zie je dat gladde house-acts als Disclosure plaats moeten ruimen voor vuile dansmuziek. Luister maar naar Nina Kraviz of naar de remix die Charlotte de Witte onlangs voor Eats Everything maakte. Die invloed van electronic body music, die ravy sounds… Ik voorspel dat we binnen een paar jaar The Prodigy weer hip vinden.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content