Jonas Boel

‘Vier tienermeisjes die “Racist, Sexist Boy” zingen: zo eenvoudig kan punk nog altijd zijn’

Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Oude punkers als Glenn Danzig en Johnny Rotten zijn het noorden een beetje kwijt, maar eind jaren ’70 was rebellen dan ook vrij simpel, schrijft Knack Focus-redacteur Jonas Boel. ‘Groen haar was ooit choquerend, maar als een van de grootste popsterren op de planeet nu haar lokken blónd verft, dán is het nieuws.’

Ze zijn het internetsnoepje van de week: The Linda Linda’s, een meidenkwartet dat viraal ging met hun punkliedje Racist, Sexist Boy, live opgenomen in een bibliotheek in Los Angeles. Onder meer Thurston Moore van Sonic Youth en Tom Morello van Rage Against The Machine verklaarden zich instant fan, ze werden in de schijnwerpers gezet door Rolling Stone en The Washington Post, en ze hebben de zegen van Kathleen Hannah, frontvrouw van Bikini Kill, de feministische punkgroep in wiens voorprogramma ze al mochten spelen.

The Linda Lindas – “Racist, Sexist Boy” (Live at LA Public Library)Epitaph Recordshttps://www.youtube.com/c/epitaphvideo1132001.0YouTubehttps://www.youtube.com/360480https://i.ytimg.com/vi/J5AhU5Q7vH0/hqdefault.jpg

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Dat een groot deel van het internet als een blok viel voor het filmpje mag geen wonder heten: Bela, Lucia, Mila, en Eloise zijn piepjong (tussen de 10 en 16 jaar oud), ze zien er schattig uit in hun plooirokjes, maar zingen vol nijdige passie over hun ervaringen op school met racisme en seksisme. Achter de aaibaarheidsfactor schuilt wel degelijk meer dan een gimmick.

Op de vraag ‘wat heeft jullie richting punkrock gedreven?’ van Pitchfork antwoordde Mila ‘we like it because it’s anything you want it to be’. En in de eerste strofe van Racist, Sexist Boy vatten ze in twee zinnen de huidige bubbelmentaliteit van velen heel goed samen: ‘You close your mind to things you don’t like/ You turn away from what you don’t wanna see’. Ik vraag me af of Glenn Danzig al kennis gemaakt heeft met The Linda Linda’s.

Vier tienermeisjes die u003cemu003eRacist, Sexist Boyu003c/emu003e zingen: zo eenvoudig kan punk nog altijd zijn.

Voor wie Glenn Danzig niet kent: hij is de frontman van de Amerikaanse metalband Danzig, maar begon zijn muziekcarrière eind jaren ’70, begin ’80 als zanger van de punkgroep Misfits. Begin deze maand trok hij in Rolling Stone van leer. Volgens Danzig zou de punkexplosie zoals hij ze meemaakte in z’n jeugdjaren vandaag nooit meer kunnen gebeuren. ‘You could never have the punk explosion nowadays, because of cancel culture and woke bullshit’, klonk het letterlijk.

Dus ja, opnieuw een oude rocker die zich opwindt over de (te) politiek correcte jeugd van tegenwoordig, en net niet begint te zeuren dat ‘we niets meer mogen’. Niets nieuws. Maar Glenn Danzig – 65 jaar jong – heeft makkelijk praten. Vroeger volstonden wat spijkers door een lederen jekker en horrormake-up op je smoel om als zonderlinge buitenstaander te worden aanzien, tegenwoordig win je met zo’n look het Eurovisiesongfestival en koop je de T-shirts van Misfits bij H&M.

misfits – I turned into a martian 1979TheRob138https://www.youtube.com/user/TheRob138video1502001.0YouTubehttps://www.youtube.com/360480https://i.ytimg.com/vi/9KWzpyHtuCw/hqdefault.jpg

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Toen punk voor het eerst explodeerde, was rebelleren vrij simpel. Alles conservatief of burgerlijk was de vijand. Het establishment, dat was de staat, de kerk, het grootkapitaal, de mainstreammedia. Tegenwoordig is het (extreem)rechts die de media afzeikt, en zich sluw gerestyled heeft als anti-establishment én als verdediger van het vrije woord. ‘Wij zijn de nieuwe tegenbeweging, zoals de punkers in de jaren ’80’, liet een NSV’er eind 2018 zonder ironie optekenen in De Standaard. Ik zie het al voor me: Too Drunk To Fuck van Dead Kennedy’s op de nationalistische cantus!

En wat tegenwoordig met John Lydon, alias Johnny Rotten van de Sex Pistols: hij was eerst fel tegen maar dan voor de Brexit, met als kortzichtig argument ‘de working class heeft gesproken’. Hij was eerst tegen Donald Trump, maar stemde als genaturaliseerde Amerikaan in 2020 toch op de populistische Republikein, uit aversie tegen ‘politici die de wereld runnen’. I kid you not. In sommige gevallen mag je dus gerust zeggen ‘punk is niet dood, alleen maar een beetje seniel’.

Vroeger volstonden wat spijkers door een lederen jekker en horrormake-up op je smoel om als zonderlinge buitenstaander te worden aanzien, tegenwoordig win je met zo’n look het Eurovisiesongfestival.

En moest je vroeger als punk een swastika opspelden om te provoceren, zoals Sid Vicious wel eens deed, dan zijn er nu universiteitsstudentjes die ranzige holocaustmemes humor noemen én daar mee weg komen ook. Groen haar was ooit choquerend, maar als één van de grootste popsterren op de planeet nu haar lokken blónd verft, dán is het nieuws. De jeugd luistert tegenwoordig naar oude hippies als Fleetwood Mac én naar trap én naar schlagers, en progressieven bewonderen allemaal een 79-jarige, Amerikaanse senator die wollen wanten hip maakte. En oh ja: iedereen is androgyn en queer. Of toch bijna iedereen.

Dus ja, ik snap het wel: voor oude punkers als Glenn Danzig en Johnny Rotten is het waarschijnlijk allemaal een beetje verwarrend en ingewikkeld. Geen erg, de jonge garde weet er wel raad mee. Vier tienermeisjes met Aziatische en Latijns-Amerikaanse roots die racist, sexist boy zingen, zo eenvoudig en doeltreffend kan punk nog altijd zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content