Vier keren dat het internet iets mocht kiezen (en dat net iets anders dan verwacht uitpakte)

Geert Zagers
Geert Zagers Journalist bij Knack Focus

Vorige week raakte bekend dat de Natural Environment Research Council het internet een naam had laten kiezen voor haar nieuwe Antarctica-onderzoeksschip. Het werd Boaty McBoatface. Uiteraard. Vier keren dat het internet iets mocht kiezen, en dat net iets anders dan verwacht uitpakte.

DIE KEER DAT DE AFVALDIENST VAN AUSTIN EEN NIEUWE NAAM ZOCHT

Vier keren dat het internet iets mocht kiezen (en dat net iets anders dan verwacht uitpakte)

Begin 2011 was de Amerikaanse stad Austin op zoek naar een nieuwe naam voor het Solid Waste Services Department, zeg maar de lokale vuilnisbelt. Om het volk enige inspraak te geven, besloot men de nieuwe naam uit te besteden aan het internet, dat suggesties mocht doen en vervolgens op die suggesties kon stemmen. Plangewijs komt dat overeen met een groep vijftienjarige meisjes een krat Gold Strike geven, hen afzetten aan de poorten van Tomorrowland met een veel ouder uitziende jongen die Shady heet en vervolgens zeggen dat je rekent op hun verantwoordelijkheidsgevoel. Waarmee we willen zeggen: wat er vervolgens gebeurde, was niet de fout van het internet, maar van de stad Austin.

De winnende naam, met vijftien keer zo veel stemmen als de tweede: The Fred Durst Society of the Humanities and Arts.

Fred Durst is de frontman van Limp Bizkit.

Dat zijn die van Nookie.

Je moet het het internet wel nageven: ze zijn daar zeer bedrijvig in het vinden van pientere namen. Op negen eindigde ‘Austin Waste And Recycling Services’, wat zich laat afkorten tot ‘AWARE’. Op zeven strandde de suggestie ‘Austin Recycling & Waste Reduction Department’, wat kort is voor ‘REWARD’. En op twee prijkte ‘Get Our Austin Thoroughly Sanitized Everyone’. Dat is dan weer een acroniem voor ‘GOATSE’.

Wij raden u aan om dat niet te googelen.

DIE KEER DAT TAYLOR SWIFT IN EEN SCHOOL ZOU OPTREDEN

Vier keren dat het internet iets mocht kiezen (en dat net iets anders dan verwacht uitpakte)

Je kunt het je nauwelijks nog voorstellen, maar er is een tijd geweest dat het internet T-Swift haatte. Hartsgrondig haatte. En dat op geheel eigen wijze ventileerde. Zo kondigde Taylor Swift – toen nog een countryster met iets te veel songs over haar ex-liefjes – in 2012 aan dat ze een gratis concert zou geven in de middelbare school die op Facebook het meeste likes kreeg. Waarop 4chan en Reddit, zeg maar de Nelson Muntz en Jumbo Jones van de internetfora, zich met de wedstrijd moeiden.

De winnaar werd de Horace Mann School for the Deaf and Hard of Hearing in Boston.

Iedereen vond dat goed gevonden.

Nu ja, iedereen behalve Taylor Swift, die de uitslag naast zich neerlegde en naar een andere school ging. Om de public relations enigszins op peil te houden, schonk Swift tienduizend dollar aan de desbetreffende school voor doven en slechthorenden én gaf ze de leerlingen gratis tickets voor haar volgende concert in Boston. Wat ergens doet vermoeden dat T-Swift de grap toch niet helemáál snapte.

En dan was er die keer dat een Amerikaans radiostation een meet-and-greet weggaf aan ‘de grootste Taylor Swift-fan’, waarbij het internet mocht stemmen. Onder de kandidaten stond ene Charles Z. Charles Z. was volgens zijn eigen motivatiebrief ‘a creepy 39 year-old’ die van de gelegenheid gebruik wilde maken ‘om aan Taylor Swifts haar te ruiken’. Zijn uitleg: ‘Cuz I’m into that.’

U mag twee keer raden wie de wedstrijd won.

DIE KEER DAT PITBULL NAAR EEN WALMART WILDE TREKKEN

Vier keren dat het internet iets mocht kiezen (en dat net iets anders dan verwacht uitpakte)

Voor wie de naam niets zegt: mochten Dr. Evil, Fred Durst en David Guetta een baby krijgen en die baby vervolgens laten sponsoren door een niet nader genoemd zonnebrillenmerk, zou het resultaat er min of meer als Pitbull uitzien. Het internet is dan ook geen grote fan van de blanke rapper. Zijn debuutplaat was M.I.A.M.I., wat een acroniem is voor Money Is a Major Issue. Dat pleitte niet voor hem. Hij draagt graag witte broeken. Helpt ook niet. Alleen: niet iedereen wist dat. Toen in 2012 een energiedrankenmerk Pitbull een gratis concert wilde laten spelen in een filiaal van Walmart, leek het hen oprecht een goed plan om het internet dat filiaal te laten kiezen.

Dat was het niet.

Het winnende filiaal werd, met een straat voorsprong, de Walmart op Kodiak Island, Alaska. Niet alleen het meest afgelegen filiaal van Walmart op de hele wereld, maar ook het eiland dat de kodiakbeer zijn naam gaf. De lokale Walmart won met 60.000 stemmen: dat zijn er vijf keer zoveel als het eiland inwoners heeft.

Evenwel, omdat een goede grap niets is zonder pointe, reisde Pitbull daadwerkelijk naar Alaska voor het concert. Er bestaan foto’s van hem tussen de Inuit. Op eentje houdt hij een baby in traditionele klederdracht vast terwijl hij een soort mocassins aan heeft. Dat was heel grappig. Zo grappig dat we Pitbull bijna We Are One (Ole Ola) zouden vergeven, zijn themalied voor het WK 2014.

Bijna.

DIE KEER DAT DE NEW YORK METS EEN NIEUW STADIONLIED ZOCHTEN

Vier keren dat het internet iets mocht kiezen (en dat net iets anders dan verwacht uitpakte)

Mountain Dew lanceerde een onlinewedstrijd om een naam te bedenken voor een nieuw drankje met de smaak van groene appel. De website werd afgesloten nadat ‘Hitler Did Nothing Wrong’ een straatlengte voor had op de andere namen. Boedapest liet mensen stemmen op de naam van een nieuwe brug over de Donau. Op de valreep werd de ‘Chuck Norrisbrug’ nipt verslagen door de ‘Stephen Colbertbrug’. Justin Bieber vroeg zijn fans wat het volgende land moest zijn waar zijn tournee passeerde. Zijn management mocht een persbericht uitsturen dat hij ’toch niet naar Noord- Korea zou trekken’.

Laat ons zeggen dat Boaty McBoatface geen grote verrassing is.

In 2008 was dat echter anders. Het internetpesten stond nog in zijn kinderschoenen, pr-bedrijven geloofden echt dat je de ‘online community’ moest engageren. Wat enigszins verklaart wat de New York Mets overkwam. In dat jaar ging de baseballploeg bij het wereldwijde web te rade om haar nieuwe stadionlied te kiezen. Groot was de verbazing toen vijf miljoen stemmers niet voor Sweet Caroline of Seven Nation Army kozen, maar wel een eightieshit van een popster uit het Britse Lancaster.

Het werd Never Gonna Give You Up van Rick Astley.

Het bewuste filmpje op YouTube, waarin een volledig stadion boe roept terwijl ‘Never gonna run around and desert you!’ door de boxen schalt, is de succesvolste gedocumenteerde rickroll uit de geschiedenis. Het internet is daar heel erg trots op. En terecht.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content