Vaderlandse Muziektrots

Onder het motto ‘Allez les Belges’ presenteert onze favoriete verzamelaar onder meer The Kids en Burt Blanca.

Onze nationale muziekgeschiedenis heeft in de loop der jaren een grillig parcours afgelegd. Franstalige artiesten dienden eerst naar Parijs – het mekka van de Franse muziekindustrie – te verhuizen om van daar uit de wereld te veroveren. Lokale bands werden van Adinkerke tot in Zwevezele als halve rockgoden onthaald, maar braken op internationaal vlak nauwelijks potten. Die roem lag weggelegd voor de talloze New Beat-acts die eind de jaren tachtig de kop opstaken en voor one-hit wonders als Plastic Bertrand en Sandra Kim. Hoog tijd dat we vier parels uit de Vaderlandse Muziektrots belichten : Lio ! Burt Blanca ! Jacques Brel ! The Kids !

Lio – Lio (1980)

De Portugese Wanda Maria Ribeiro Furtado Tavares de Vasconcelos aka Lio verhuist eind jaren zestig naar Brussel. In 1979 neemt ze haar debuutsingle op. Banana Split, een nummer van Jay Alanksi en Jacques Duvall wordt geproduced door het elektronische trio Telex en verkoopt in Frankrijk alleen al meer dan een miljoen stuks. Met opvolger Amoureux Solitaires, een cover van de punkband Stinky Toys, scoort ze opnieuw een internationale top tien. Twee jaar later brengt ze, onder het goedkeurend oog van The Sparks, een album uit waarop ze haar singles in een Engelstalige versie covert. In de jaren tachtig tekent Lio bij het Amerikaans/Franse label ZE Records en heeft ze een hit in Frankrijk met Les Brunes Comptent Pas Pour Des Prunes en Fallait Pas Commencer. Vanaf mid jaren tachtig is Lio regelmatig op het witte doek te bewonderen, waarbij de film Itinéraire d’un enfant gâté dat door Claude Lelouch geregisseerd wordt, het hoogtepunt blijft.

Burt Blanca – Burt Blanca And The King Creoles (1961)

Brusselaar en nationale rocklegende Arthur Blancke aka Burt Blanca tekent in 1961 een platencontract bij het Franse Pathé-Marconi en toert van dan af met zijn begeleidingsband The King Creoles samen met ondermeer Will Tura en André Brasseur. Maar het buitenland lonkt en in de jaren zestig speelt Blanca het voorprogramma in het Parijse Olympia voor ondermeer The Kinks, The Animals en Gene Vincent. In 1968 scoort Burt Blanca een hit met de single Rock ’n Roll Is Good For The Soul en vertrekt hij op een Europese tournee met Vince Taylor. Oerrocker Blanca wordt in 2005 tot Officier De La Couronne gekroond in Brussel en treedt anno 2011 nog steeds op.

The Kids – The Kids (1978)

De Vlaamse band The Kids (voorheen The Crash) wordt in volle punkperiode opgericht door scheepshersteller Ludo Mariman. Het punktrio, waarbij de basgitarist amper twaalf jaar is, neemt in 1978 de debuutplaat The Kids op. Verrassend genoeg wordt dat album door Leo Caerts, de man die ondermeer E Viva Espana op zijn bankrekening heeft staan, geproduced. Bloody Belgium en Fascist Cops worden instant punkklassiekers. Een paar jaar later houdt radio-hit There Will Be No Next Time (de platenfirma verkiest bizar genoeg een andere single) de Antwerpse punkers nog in het live-circuit. Mid jaren tachtig stopt Mariman er mee. The Kids splitten in 1985, maar vanaf 1996 treden ze in een wisselende bezetting regelmatig op.

Jacques Brel – Les Marquises (1977) Brel wordt in 1953 ontdekt terwijl hij in Brussel, zijn thuisstad, optreedt in La Rose Noire. Datzelfde jaar tekent hij een contract bij het platenlabel Philips, en verhuist een paar maanden later naar Parijs. Een jaar later wordt zijn debuutalbum uitgebracht. Zijn onophoudelijke tournees door Frankrijk en vooral zijn samenwerking met dirigent-arrangeur François Rauber en de pianist Gerard Jouannest maken dat Brel zijn carrière gestaag kan uitbouwen. De single Quand on a que l’amour betekent in 1956 de grote doorbraak. Jacques Brel wordt l’incontournable van het Franse chanson, maar zegt eind jaren zestig het podium en de opname-studio vaarwel en besluit om nog enkel in films te spelen. Bijna tien jaar later besluit Brel, die dan ongeneeslijk ziek is, een laatste album op te nemen. Les Marquises wordt in 1977 uitgebracht en verkoopt in een week tijd meer dan een miljoen exemplaren. Les F… , een nummer waarin Brel komaf maakt met de Vlaamse kleingeestigheid wordt verbannen uit de Vlaamse radio-ether en leidt tot verhitte discussies in het parlement. Brel sterft in oktober 1978. Hij wordt amper negenenveertig, maar zijn muzikale erfenis blijft van onschatbare waarde.

Francis Weyns