The Soft Moon goes soft
De oorterroristen leggen de wapens neer. Na de spookachtige debuutplaat laat het Amerikaanse The Soft Moon zich van zijn ietwat zachte kant zien op de Fact Magazine mixtape.
Wie hoopte op een horrorwinter van ijzige drums en vlijmscherpe gitaarscenes of de energie van pompende stoomturbines krijgt een potje makke new wave in de plaats. Voor een keertje geen oorsuizingen of koude rillingen. Maar was Luis Vasquez, de man die morbide post-punk in 2011 opnieuw een gezicht gaf, niet geobsedeerd door soundtracks van gruwelijke achtervolgingsscènes?
The Soft Moon stoft een paar leuke cultsongs uit de beginjaren tachtig af, zoals de vinnige punker ‘Quiet Room’ van de Franse fanfare Les Provisoires of het brommende ‘Roller Ball’ van het Deense Sods. Maar zelden jagen ze je de stuipen op het lijf. Vergane ijspegels als No Mores ‘Suicide Commando’ of Cinema 90 ‘In Ultra Violet’ smelten gaandeweg.
In tegenstelling tot hun eigen materiaal ontbreekt de mixtape aan een kille woestenij, een tegendraadse Bauhaus-wind die opwaait telkens als je de naam The Soft Moon in de mond neemt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier