Terug naar de gloriedagen van De Brassers met Whispering Sons
De Belgische band Whispering Sons duikt de studio in voor hun vooralsnog naamloze debuutalbum. We sprongen even binnen.
Locatie: GAM Studios, Waimes
Opnameduur: 10 dagen
Producer: Micha Volders
Titel: nog geen
Release: nog geen datum
‘Hier was ik het lastigste nummer aan het inzingen’, zegt Fenne Kuppens van Whispering Sons. Een hele dag hebben ze eraan gewerkt, hier in de GAM Studios, diep in de Ardennen, een iets professioneler omgeving dan het tuinhuis waarin de groep vóór hun winst in Humo’s Rock Rally twee jaar geleden de ep Endless Party (2015) inblikte.
Als je Kuppens met doodgraversstem hoort zingen, als je de gitaren, drums en synths hoort galmen, lijken de gloriedagen van Siglo XX en De Brassers terug – misschien niet toevallig is Whispering Sons ook Limburgs. En bijpassende gevoelens zijn haar niet geheel onbekend: ‘In het echte leven ben ik eerder teruggetrokken. Een algemeen gevoel van vervreemding, van alleen, zelfs opgesloten zijn in een menigte kan me weleens overvallen. Maar zodra ik op de planken sta, schud ik dat van me af en ben ik allesbehalve timide.’ En dat moest ook aan het vooralsnog naamloze debuutalbum te horen zijn. ‘We hebben het deels live ingespeeld. Automatisch klopt dan de intensiteit.
‘De rest van de plaat borduurt ook voort op ons eerder werk, maar die ene track die ik hier zing, is een buitenbeentje, ons gekste nummer, dat we ook nog nooit live hebben gespeeld. Veel te veel maatwissels. Daarom hebben we het in de studio laag per laag moeten opbouwen. Zo kon iedereen zich volledig op zijn instrument focussen. Ik had me afgezonderd in een donker hok boven de rest van de groep. Mijn favoriete zinnen in dit nummer zijn trouwens ‘They are still feeling good. And at least the food is fine’. Zie je: Whispering Sons is niet constant kommer en kwel. Wij zijn gelukkige jongens en meisjes, hoor.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier