Soul Searching: 5 essentiële soultracks volgens Raphael Saadiq

Funk soul brother Raphael Saadiq, de man die ‘schele otter’ mag zeggen tegen Stevie Wonder zónder op zijn bek te krijgen en heden de FM-band opvrolijkt met zijn single ‘Radio’, kiest zijn favoriete soulsongs.

1. SAM COOKE – A CHANGE IS GONNA COME (1964) Raphael Saadiq: ‘Sam Cooke is voor mij de eerste grote soulzanger, the true soul frontman. De Amerikaanse soul zoals die in de jaren 60 en 70 opgang heeft gemaakt, is door hém uitgevonden. Dit nummer markeert zijn politieke bewustwording – zo’n beetje het zwarte antwoord op Blowin’ In The Wind – en het werd ironisch genoeg uitgebracht luttele dagen nadat hij in onduidelijke omstandigheden werd doodgeschoten.’

2. THE DELFONICS – DIDN’T I? (1970) Saadiq: ‘Misschien wel mijn favoriete soulgroep aller tijden. Samen met Blue Magic en The Stylistics, die ook zogenaamde Philly soul maakten. Als je hier van houdt, moet je zeker ook The Mighty Clouds of Joy proberen – zeg maar: de Temptations van de gospel – en het vroege werk van The Isley Brothers, de groep waar Jimi Hendrix nog bij heeft gespeeld.’


3. JOHNNIE TAYLOR – WHO’S MAKING LOVE? (1968) Saadiq: ‘Veel blues- en soulnummers gaan over ontrouw. Maar in weinige van die songs komt de vraag aan bod die in dit nummer zeer terecht gesteld wordt: ‘Who’s making love to your old lady while you’re out making love?’ Want wie zegt dat je eigen vrouw je niet aan het bedriegen is als jij met een ander in bed ligt? Denk daar maar eens over na!’


4. JOE TEX – I WANT TO (DO EVERYTHING FOR YOU) (1965) Saadiq: ‘Over ontrouw gesproken: James Brown papte ooit aan met de vrouw van Joe Tex. Die reageerde nogal gelaten toen hij erachter kwam, hij schreef You Keep Her – blijkbaar content dat hij er van af was (lacht). Met I Want To heeft hij nochtans ook één van de mooiste love songs ooit geschreven.’


5. JAMES BROWN – SUPER BAD (1970) Saadiq: ‘En uiteraard mag de Godfather of Soul niet ontbreken. Doe mij maar Super Bad. Funk tot zijn essentie herleid: strakke drums, een opzwepende gitaarlick en James Brown die gewoon vier minuten lang staat te schreeuwen dat hij super bad is. Als kind vond ik het behoorlijk cool dat ‘super bad’ als iets positiefs werd voorgesteld. Mijn ouders vonden dat iets minder (lacht).’

V.B.