Run the Jewels: ‘Aan de militairen in Brussel: we komen in vrede’

In vier jaar tijd opgeklommen tot de hoogste regionen van de hiphop: het Amerikaanse duo Run the Jewels, dat komende week voor de tweede keer dit jaar, en zelfs twee dagen na elkaar, naar de AB afzakt. ‘Ik herinner me niet meer hoe mijn appartement eruitziet.’

Elk apart timmeren Killer Mike en El-P al bijna vijftien jaar aan de weg, maar pas als duo kwam de doorbraak. Run the Jewels hoort stilaan thuis in het rijtje Run-D.M.C., Public Enemy, Beastie Boys en Outkast: hiphopbands die boven genres uitstijgen en bovendien op een solide livereputatie kunnen bogen. Wat is hun geheim?

Killer Mike: Simpel: we geven de routine geen kans, we never go through the motions. We geven elke keer het maximum.

El-P: Je noemde zonet Run-D.M.C., en dat is ook voor ons de maatstaf voor een goede, strakke hiphopshow. Twee mc’s en een dj, verder geen ballast, enkel pure focus. Ik snap het wel, hiphopshows met een volledige band op het podium. Zelf heb ik ook met livemuzikanten geëxperimenteerd, maar het zou niet werken bij Run the Jewels. There’s no time for fucking around. Dit is een geschenk, en we willen met heel ons hart onze dankbaarheid tonen.

Het succes dat jullie nu te beurt valt, is een geschenk, bedoel je?

El-P: Kunnen doen wat je graag doet, dát is een geschenk. Doen waar je goed in bent, en er iets voor in de plaats krijgen. Daar komt ook verantwoordelijkheid bij kijken.

Killer Mike: Niet aanmodderen. Oprecht blijven. Applaus moet je verdíénen, weet je wel?

El-P: Daarom is het goed dat we allebei al wat ouder en rijper waren toen onze formule bleek aan te slaan. Wanneer je twintig bent, kan succes snel naar het hoofd stijgen. Wij hadden al ons eigen traject afgelegd, bijna parallel aan elkaar, en toen we mekaar voor het eerst ontmoetten, was het alsof ik een broer leerde kennen. Onze muzikale referenties, onze interesses, onze persoonlijkheden: het was echt weird, maar daarom werkte het zo goed en blijft het ook goed werken. We zijn zelfs allebei 42!

Een paar jaar jonger dan Eminem, die net 45 is geworden. Er was onlangs veel te doen over zijn freestylerap tijdens de Hip Hop Awards, waarin hij de vloer aanveegde met Donald Trump. Wat vonden jullie daarvan?

Killer Mike: Het was cool, een krachtig statement. Elke artiest die zijn mening ventileert, verdient ons respect.

El-P: Eminem zet veel op het spel door zijn grote teen in het woelige politieke water te dippen. Miljoenen dollars, zeg maar. Voor artiesten van zijn niveau, iemand op wie hele carrières gebouwd zijn, vergt het veel moed om een grens te trekken en op te komen voor datgene waarin ze geloven. Het was een belangrijk moment, en er zullen nóg zulke momenten komen, let maar op.

Jullie klimmen zelf vaak op de barricades, maar de boog kan niet altijd gespannen zijn. Jullie schreven de single Mean Demeanor voor de videogame FIFA 18, en jullie doken ook op in Baby Driver, zowel in de film als op de soundtrack.

Killer Mike:(gespeeld misnoegd) Voor Jaime en mij is de boog wél altijd gespannen. Wat we ook doen, we nemen alles even ernstig, staan altijd even scherp. We zitten zoveel in de studio en staan zoveel op het podium dat ik me niet eens herinner hoe mijn appartement eruitziet.

El-P:(schatert) Mike heeft gelijk. Tegenwoordig is Run the Jewels ons hele leven. Maar ik snap wat je wilt zeggen: sommige van onze tracks zijn wat ‘lichter’ dan andere, niet alles wat Killer Mike en El-P doen wordt gedreven door woede. (schrikt van zijn woorden) Wow, geen idee waarom ik plots in de derde persoon over mezelf begin te praten!

Je balanceert op het dunne koord tussen ego en alter ego?

El-P:(blaast) Het gaat gewoon zo hard, man. Momenteel touren we door Europa, en volgend jaar maken we in de VS een stadiontournee (in het voorprogramma van Lorde, nvdr.). Bij momenten lijkt het zo onecht, alsof Run the Jewels een entiteit is die ik vanuit de verte gadesla. Veel tijd om stil te staan is er niet. Maar zo heb ik het graag, want vernieuwen, grenzen verleggen, is altijd mijn voornaamste drijfveer geweest. Dat is ook het mooie aan hiphop: het is universeel , een globale beweging. Of we nu in Las Vegas of in Brussel spelen, overal kunnen we de keet in vuur en vlam zetten.

We hadden het net over woede als motor.

Killer Mike: Woede kan een motor zijn, maar voor mij is het simpel: ik wil gewoon een van de beste rappers zijn. En met Run the Jewels kan ik mijn skills elke dag, tijdens elke show, aanscherpen. Ik wil een bijdrage leveren, aan de hiphop, maar ook aan de popcultuur in het algemeen. Daarom maken we niet alleen killer ass albums, maar ook muziek voor games of soundtracks. Zo kan mijn zoon zien dat zijn pa meer is dan een rapper.

Hoe lang denken jullie met Run the Jewels door te gaan?

Killer Mike: Tot we erbij neervallen. Tot ze ons in een rolstoel het podium moeten opduwen.

Echt? Zou dat niet wat zielig zijn?

Killer Mike:(schiet uit zijn slof) Wat, zielig? Zou je zoiets ook tegen AC/DC zeggen? Ik meen het, we blijven gaan tot we met een infuus op het podium staan!

El-P: Zelfs als we in een ziekenhuisbed liggen, en de roadies halverwege de show onze bedpannen moeten vervangen. (lacht) Maar zover is het nog niet. Wees gerust, in Brussel zullen we in topvorm zijn. We blazen het dak van de zaa… nee, het dak van het hele lánd zal en moet eraf!

Opgelet, er lopen gewapende militairen rond in Brussel.

El-P: Ja, lap, ik met mijn grote mond! Schrijf het niet zo letterlijk op, oké? En zet er zeker bij: El-P en Killer Mike van Run the Jewels komen in vrede. Fuck, nu doe ik het wéér!