De eerste ep van het gospelsoultrio Gabriels, die Elton John vorig jaar ‘baanbrekend’ vond, was nog maar het begin.
Op Love and Hate in a Different Time en de vier songs tellende opvolger Bloodline ontvouwde Gabriels in 2021 een meeslepend en grandioos, maar tegelijk minimalistisch geluid. Zanger Jacob Lusk kanaliseerde bijna achteloos de flair van Nina Simone en Billie Holiday, maar ook de door engelen gekuste stem van Anohni. Zo’n natuurtalent – Lusk was na zijn vijfde plaats in American Idol in 2011 weliswaar lang op zoek geweest naar zichzelf – heeft niet veel franjes nodig, meenden zijn twee kompanen, producer Ryan Hope en de klassiek geschoolde multi-instrumentalist Ari Balouzian.
Angels & Queens, de eerste langspeler van het trio, komt tot ons in twee delen: nu komen zeven songs uit, de rest volgt begin maart. Een onorthodoxe zet, maar eenmaal we luisteren, vallen er andere zaken op. Producer Sounwave (vooral bekend van Kendrick Lamar maar werkte ook met Beyoncé en Taylor Swift) moet de aanwijzing hebben gekregen om Gabriels richting het grote publiek te manoeuvreren. Weg is de markante soberheid en de dominante ruimte die Lusk daarin innam. De cinematografische en arty orkestraties, de authentieke stofwolkjes gospel en doowop, de occasioneel drukkende mineurstemming: ze lossen hier enigszins op in een breed en symfonisch klankdecor dat een pak conventioneler aandoet.
Toch klinkt Jacob Lusk niet minder imponerend. Het aardse gekreun waarmee hij het verrassend funky titelnummer op gang trekt, symboliseert de speelsheid van die song. De filmische jazz van Taboo grijpt wél resoluut terug naar de stijl waarmee het trio furore maakte. En ook op de smaakvolle discobeat van Remember Me blijft Gabriels overeind.
Thematisch nog meer dan muzikaal predikt het gezelschap pure gospel. Dierbaren ontvallen ons, het lot spaart niemand en bagage dragen we allemaal, maar: hou hoop. Quasireligieuze songs zoals If You Only Knew en Mama zetten die aanmoediging grote esthetische kracht bij. Troost en opmontering volgen vanzelf, zelfs zonder de woorden waarmee Lusk dit Part I op een bedje van serene koperblazers afsluit: ‘It’s gonna be alright.’
Geldt dat ook voor de carrière van Gabriels? Zeker weten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
