De programmatoren van de Botanique zijn wakkere knapen. Amper drie dagen na The Vaccines plantten ze alweer een ander spraakmakend bandje op het podium. Yuck wordt nu al als de speerpunt van de grungerevival gezien, maar opgelet: dat is slechts een deel van het verhaal.
DA GIG: Yuck in de Rotonde van de Botanique, Brussel, op 28/2.
IN EEN ZIN: Yuck klonk bij momenten als een carbonnetje van Dinosaur Jr en Teenage Fanclub, maar had zoveel catchy refreinen en onweerstaanbare hooks in de aanbieding dat je na afloop met een brede glimlach weer de straat op ging.
HOOGTEPUNTEN: ‘The Wall’, ‘Shook Down’, ‘Suck’, ‘Georgia’, ‘Suicide Policeman’… In iedere song van Yuck hoorden we een geheide radiohit.
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE van gitarist Max Bloom: “Eigenlijk hebben we nog nooit eerder een bisnummer gespeeld. Wel, behalve die ene keer dan, maar toen deden we iets onnozels. Ik beloof jullie dus dat het ditkeer niet onnozel zal zijn. Euh… hoewel.”
Wie zijn bandje Yuck (vrij vertaald: ‘bah’) noemt, blijft potentiële criticasters altijd een stapje voor. Veel negatieve reacties heeft het Londense kwartet echter nog niet te verduren gekregen. Integendeel: in een mum van tijd werd het op handen gedragen door de internationale bloggersgemeenschap, kreeg het een plek op de ‘Sounds of 2011’-lijst van de BBC en groeide het uit tot een van de revelaties tijdens de jongste editie van EuroSonic.
Yuck bestaat uit jonge twintigers die op hun titelloze debuut-cd (Belgische release: 18 april) muziek maken met ingrediënten die ze weliswaar gepikt hebben van invloedrijke gitaarbands uit de jaren tachtig en negentig, maar waar ze op hun beurt een smakelijk stofpotje mee bereiden. Zo moesten we tijdens hun concert voortdurend denken aan Dinosaur Jr, Teenage Fanclub, Pavement, Guided By Voices, Swervedriver en Yo la Tengo.
Yuck heeft de platen van die groepen inderdaad met een vergrootglas bestudeerd en dat leidt tot een sound die zo vertrouwd aandoet dat je van een superieure tribute band zou kunnen gewagen. Alleen zitten zijn eigen songs zo goed in elkaar en worden ze met zoveel passie en overtuigingskracht gespeeld, dat er, wat ons betreft, weinig te mopperen valt.
Zanger-gitarist Daniel Blumberg en tweede gitarist Max Bloom waren twee jaar geleden nog actief bij Cajun Dance Party, dat bij XL de cd ‘The Colourful Life’ uitbracht. Na de split ging Blumberg een poosje in een Israëlische kibboets werken, waar hij bevriend raakte met de Amerikaanse drummer Jonny Rogoff. Die ruilde zijn studies en zijn thuis uiteindelijk voor een lidkaart van Yuck, een gezelschap waarbij ook de Japanse bassiste Mariko Doi een vaste stek zou vinden.
Op het podium van de Rotonde klonken de songs van het Britse viertal heerlijk nonchalant. Set-openers ‘Holing Out’ en ‘The Wall’ werden aangestuurd door snerpende fuzzgitaren en een furieuze ritmesectie en stuiterden prompt als dartele kangoeroes de zaal in. Zelfs wanneer de decibels je om de oren floten, bleef het klankbeeld opvallend helder. De dame en heren van Yuck hadden een uitstraling die het midden hield tussen verveeld en onverschillig, maar daar stond tegenover dat hun liedjes, met hun catchy refreinen, onweerstaanbare hooks en meerstemmmige zangpartijen, zich als harpoenen in je geheugen boorden. Het door Big Star beschenen ‘Shook Down’, het gedreven ‘Georgia’, het mijmerende ‘Suicide Policeman’, het bruisende powerpopjuweeltje ‘Milkshake’: mocht er in Het Paradijs een radiostation bestaan, dan zou dit soort songs er zeker vaste prik zijn.
‘
Suck’ had, met zijn mooi afgemeten slidesolo, op de derde van The Velvets kunnen staan en het noisy, door Bloom gezongen ‘Operation’ neigde naar het rechtlijnigste van Sonic Youth. ‘Rubber’, de epische hekkensluiter, was dan weer zo bezwerend en monotoon dat we mentaal werden teruggeflitst naar de hoogtijdagen van Spacemen 3. Zonde dat de set er na amper vijftig minuten al opzat, en dat vooral omdat prima nummers als ‘Stutter’ en ‘Sunday’ achterwege werden gelaten. De enige bis, ‘Coconut Bible’, was er niettemin één om in te lijsten: een obscuur b-kantje, dat door mindere bands zonder twijfel als het ultieme prijsbeest naar voren zou worden geschoven.
Voorlopig wordt Yuck nog uitsluitend gekoesterd door lieden die actief op zoek gaan naar nieuwe muziek. Maar als deze groep straks op Pukkelpop staat, houdt niets haar nog tegen om net zo populair te worden als haar voorbeelden. Van ons màg het.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Holing Out / The Wall / Shook Down / Georgia / Suicide Policeman / Milkshake / Get Away / Suck / Operation / Rubber // Coconut Bible
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier