De massa doen heupwiegen in een tropisch hete tent: voor Years & Years was het een fluitje van een cent. ‘This festival is insane’ concludeerde de blij verraste zanger.
Voor de drie jonge Britten van Years & Years is het leven simpel. Begin dit jaar voerden ze de prestigieuze BBC Sound of 2015-lijst aan, dus om media-aandacht zitten ze alvast niet verlegen. Handig, want deze week laten ze hun debuut-cd ‘Communion’ op de wereld los. En ook hun eerdere singles zijn blijkbaar al tot het Belgische publiek doorgedrongen.
Een volle Klub C-tent dus voor de Londenaars die met hun -u raadt het al- simpele elektrobeats en simpele maar catchy synthpopmelodieën, vooral aan een vrouwelijk publiek, jonger dan twintig, leken te appelleren. De luchtige, veerkrachtige liedjes van Years & Years, met -jawel- simpele titels als ‘Desire, ‘Worship’ en ‘King’ (in hun thuisland een voormalige nummer-één-hit), gingen erin als gesneden koek. Vaak werd de stem van de platinablonde frontman Olly Alexander zelfs weggedrukt door de massaal meezingende meisjes in het publiek.
Dat de nummers van het trio vol zitten met euh… simpele ‘ooh-oohs’ en ‘aah-aahs’, een truc die ook tijdens concerten van Coldplay doorgaans voor een geestdriftig galmkoor zorgt, hielp natuurlijk ook.
Kortom, Years & Years deden wat van hen verwacht mocht worden: met behulp van de moderne technologie danslustige festivalgangers tot enige lichaamsbeweging aanzetten. Voor wie zich in de wereld van Years & Years kon inleven, best aangename verstrooiing, voor anderen een luchtbel die doorgaans al voor het einde van ieder nummer uit elkaar spatte.
Mocht iemand ons hebben wijs gemaakt dat dit groepje de Eurovisie-inzending was van één of ander voormalig Oostblokland, we zouden het blindelings geloofd hebben. Maar hey, opgewekt staat netjes – zeker om drie uur, wanneer d examens voorbij zijn en de zon hoog in het zwerk staat te schitteren.
