Terwijl Paul McCartney vanaf het hoofdpodium aan de nostalgie van de oudere jongeren appelleerde, speelden de helden van een nieuwe generatie ten dans in The Barn. Vorig jaar stond dit synthetische trio nog vroeg op de dag geprogrammeerd, dit keer mocht het als afsluiter dienst doen. Zó snel kan het soms gaan in de wondere wereld van de popmuziek.
What’s the fuzz?
Ook boy bands gaan mee met hun tijd. Years & Years, eind 2014 nog dé blikvanger op de ‘Sound of BBC-lijst’, maakt elektronische dansmuziek die bij het volkje in de smaak valt dat ook Milk Inc omarmt. Eén en ander heeft in enkele maanden tijd een respectabel aantal hits opgeleverd, gevolgd door een debuut-cd, ‘Communion’, die het prompt tot bestseller schopte. De met een hoge falsetstem uitgeruste frontman Olly Alexander en zijn maats maken luchtige en veerkrachtige synthpopliedjes die sterk aanleunen bij house en r&b. Ze zijn eenvoudig van snit, laten zich makkelijk meezingen en steunen op een beat die onvermijdelijk tot bewegen aanzet.
Toch niet beter de toog opgezocht?
Dat hangt van uw smaak en leeftijd af. Years & Years is vooral geliefd bij een jong en vrouwelijk publiek, dat de groep zo geestdriftig ontving dat we ons even in het Shea stadion bij een concert van The Fab Four waanden. Op sommige momenten klonken de aanwezigen luider dan de band op het podium. De Londenaars werden voor de gelegenheid bijgestaan door enkele zangeressen en hits als ‘Worship’, ‘Shine’, ‘Real’, ‘Desire’ en bisnummer ‘King’ werden devoot meegebruld. De gladde electro-house van de heren spatte trefzeker uit de boxen en ging gepaard met knappe visuals en veelkleurige lasers. Het was niet echt ons kopje thee, maar het werkte wel. Laten we het er maar op houden dat wij niet meteen tot de doelgroep van Years & Years behoren.
Materiaal voor uw snapchatverhaal?
Het aantal vijftienjarige meisjes dat bordjes in de lucht hield waarop het enkele niet mis te verstane boodschappen en verzoeken had genoteerd, viel amper te tellen. Dat Alexander gay is, had dus blijkbaar geen invloed op al die razende hormonen.
Dirk Steenhaut
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier