Use Knife en Jerusalem In My Heart verleggen het Midden-Oosten naar de Vooruit

4 / 5
Use Knife. © Paul Lamont
4 / 5

Artiest - Use Knife & Jerusalem In My Heart

Locatie - Vooruit

Tobias Cobbaert

The shedding of skin, de debuutplaat van Use Knife, is het eerste album op Viernulvier records. Met een audiovisuele totaalervaring stelde de groep haar eerste boreling in voor in de Vooruit, waar het huwelijk tussen pompende beats en oosterse melodieën erg geslaagd bleek.

Samen met hun naamsverandering lanceerde Viernulvier (vroeger bekend als Kunstencentrum Vooruit) ook een eigen label. Ondertussen is de eerste release op dat label ook een feit. The shedding of skin, het langspeeldebuut van Use Knife, is de eerstgeborene van Viernulvier records. Het gaat om het project van Stef Heeren en Kwinten Mordijck, die elkaar al kennen van hun werk bij Kiss the Anus of a Black Cat. Onder de naam Use Knife worden de twee heren nog bijgestaan door de Iraakse percussionist Saif Al-Qaissy, waardoor het project een mengelmoes van oosterse en westerse invloeden is geworden.

De officiële releaseshow voor The shedding of skin vond uiteraard plaats in de Vooruit, nog steeds de uitvalsbasis van Viernulvier. Opvallend is dat de show gekoppeld werd aan Videodroom, het jaarlijkse project dat Viernulvier tijdens Film Fest Gent organiseert. In het geval van Use Knife was dat een logische keuze, want ook het visuele aspect speelt een belangrijke rol bij Use Knife. Visueel kunstenaar Youniss Ahmad, die onder meer de videoclip voor de single Ptolemaic maakte, zorgde live ook voor toepasselijke beelden. Op die manier werd de releaseshow van Use Knife een totaalervaring.

Libanese mystiek

Met Jerusalem In My Heart was er een erg toepasselijk voorprogramma geboekt. Niet alleen omdat hun muziek eveneens inspiratie put uit het Midden-Oosten, maar ook omdat het visuele aspect hier eveneens cruciaal was. Naast de Libanees-Canadese muzikant Radwan Ghazi Moumneh is ook de filmmaker Erin Weisgerber namelijk vast lid van de groep. Zij zorgde voor bijhorende projecties. Soms kregen we sepiabeelden van grootsteden te zien, die wat aan gelijkaardige visuals bij Godspeed You! Black Emperor deden denken. Het grootste deel van de show liet ze het publiek echter door een eindeloze woestijn dwalen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Tegen die achtergrond bracht Moumneh zijn bezwerende muziek. Aanvankelijk klonk dat als een verklanking van De duivelsverzen, want Moumneh haalde zijn Arabische klanken door een industriële gehaktmolen en klonk door de zware effecten als een demoon. Langzaam maar zeker begon dat overweldigende lawaai echter plaats te maken voor een soort klaagzang. Moumneh haalde er ook zijn buzuq bij, een snaarinstrument dat iets weg heeft van een luit. Naarmate het concert vorderde, werd de muziek steeds atmosferischer en vormlozer, alsof hij een fata morgana in klanken wilde omzetten. Zo schipperde hij tussen akoestische klinken en minimalistische elektronica, met als rode draad de hypnotische kracht van zijn muziek. Al werd de mystiek op het einde van de show weer doorbroken met heftige percussie en harde bassen, waardoor de cirkel weer rond was.

Paul Van Ostaijen

Toen de concertzaal klaargemaakt werd voor Use Knife, werd het al meteen duidelijk dat het visuele aspect van de show belangrijk zou worden. De drie groepsleden kregen elk hun stuk gordijn waarachter ze mochten spelen, waardoor het leek alsof er drie schimmen stonden te musiceren. Op die die doeken werden er dan Arabische woorden in dikke letters geprojecteerd. Ook al konden we niet lezen wat er precies stond, de typografie straalde urgentie uit.

© Paul Lamont

Diezelfde urgentie zat ook in de muziek van Use Knife vervat. Reeds vanaf het eerste nummer, de titeltrack van The shedding of skin, vielen de geroepen teksten van Heeren op. Met korte zinsflarden als ‘shed your skin!’ die krachtig in de microfoon geroepen werden, voelde het regelmatig alsof we ons op een dansbare protestmars bevonden. Het speelse Coupe d’état voelde met zijn ‘boem ratata’-teksten dan weer als een knipoog naar Paul Van Ostaijen.

Strijdvaardig

Net zo krachtig als de teksten was de muziek. De beats klonken nog een pak steviger dan op het album, waardoor het geheel als een soort lome acid techno met Midden-Oosterse invloeden aanvoelde. De veelzijdige percussie van Al-Qaissy zorgde zo voor een aangenaam tegenwicht tegen de logge beats en betoverende melodieën. De combinatie van Oosterse melodieën en stevige beats deed soms denken aan het werk van Acid Arab, maar dan experimenteler en strijdvaardiger.

© Paul Lamont

Halverwege de set werden de beats even teruggeschroefd en verschenen Radwan Ghazi Moumneh en zijn buzuq weer even ten tonele. Moumneh producete de debuutplaat van Use Knife en leverde ook een gastbijdrage op To feed the gentry, het langste nummer op The shedding of skin. Het is een lang, slepend sfeerstuk dat in het begin volledig beatloos blijft om de sfeervolle buzuqklanken tot hun recht te laten komen. wanneer de elektronische percussie na lange tijd alsnog inviel, was het huwelijk tussen Midden-Oosterse muziek en pompende beats weer compleet. Een geslaagd debuut voor The shedding of skin en Viernulvier records.

© Paul Lamont

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content