Tristan in de Ancienne Belgique: hinkelen voor volwassenen

Tristan op Gent Jazz © Bruno Bollaert
Annelore Peeters Freelancejournalist.

Tristan stelde gisteren haar eerste EP Illusje voor aan het publiek van de AB Club. De band toverde de zaal om tot een universum van warme, zweverige klanken en bezwerende grooves.

In januari stelden we u met plezier voor aan Isolde Van den Bulcke, een piepjonge jazzmuzikante met een heerlijk warme en soulvolle stem die als Tristan haar eigen muziek componeert, producet en uitvoert. Het resultaat is het best te omschrijven als tegendraadse, onvoorspelbare en in vele bochten gewrongen ambientpop.

Daarmee liet ze de AB Club woensdag gezellig vollopen. Een vrij kleine zaal, maar dat kwam de intieme sfeer van de set alleen maar ten goede. Een gevoel van warmte, broederlijkheid en enthousiasme vulde de zaal.

Van den Bulcke nam haar plaats als laatste in op het podium, vlakbij een kleine synthesizer en stemvervormer. Geflankeerd door muzikanten Vic Hardy, Ralph Hermans en Gert Malfliet zette ze single Frank in, een song waarin haar stem met speelse sprongen over ijle synthklanken huppelt. Al snel veranderde Tristan de AB Club in een oneindigheid van melodieën en ritmes. Het zou een veelbelovende avond worden.

‘Onze nieuwsgierigheid werd geprikkeld, onze overtuiging dat Tristan veelbelovende dingen zal doen ook.’

In een vrijzinnige uitvoering van Brompooster was de loeiharde, terugkerende melodie op synth een schot in de roos, het subtiele ritme van de drums een verademing. Intussen sprongen de zanglijnen als een stuiterbal alle kanten op. Het had iets komisch hoe Tristan een dynamiek opbouwde die het publiek omverblies – om na een abrupte explosie met zacht vogelgefluit te eindigen.

Van den Bulcke maakte geen woorden vuil aan lange bindteksten, maar uitte nu en dan een oprechte ‘merci’ en liet voor de rest de muziek voor zichzelf spreken. De set werd voortgezet met Lrijntje, waarbij het contrast tussen het grooven van de bas en de duikvlucht van de synths live nog beter overkwam dan op plaat.

De bluesy baslijnen van Plandt maakten het onmogelijk om stil te staan, de ritmische mijmeringen van Tof Belletje brachten ons in trance. De muziek van Tristan is eigenlijk als hinkelen voor volwassenen: ze voert je mee naar een tijd en een plaats zonder zorgen, waar speelsheid, naïviteit en onschuld heersen.

Het nieuwe werk waarmee de band haar set afsloot, was van hetzelfde kaliber als reeds gekende songs: niet te voorspellen nuances, intrigerende vocalen, schemerige lyrics en jazzy melodieën zorgden voor songs die het hele publiek deden meewiegen op de versmeltingen van klanken en ritmes.

Vooral Untitled III greep onze aandacht: de opzwepende drums en aanzwellende klanken overtuigden ons er voor een laaste keer van dat Isolde Van den Bulcke niet zomaar een zangeresje is. Onze nieuwsgierigheid werd geprikkeld, onze overtuiging dat Tristan nog veelbelovende dingen zal laten zien ook.

SETLIST: Frank – Interdimiteerd – Brompooster – Lrijntje – Tof Belletje – Broodwaarde – Plandt – Lolaluli – Maljaande – Untitled III

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content